Zarządzanie budżetem domowym w bankach

Przeczytaj także: Manager Finansów: zarządzanie budżetem w Millenet

Klient wpłaca pieniądze na konto, a bank je przechowuje i wypłaca wraz z odsetkami. Klient wydaje dyspozycję przelewu, a bank przekazuje pieniądze do adresata. Klient płaci kartą, a bank taką transakcję rozlicza. Solidne wykonywanie tego typu prostych zleceń to minimum, jakiego należy oczekiwać od instytucji finansowej. Jednak banki coraz częściej proponują więcej. Nie ograniczają się tylko do biernego wykonywania zleceń, ale same proponują dodatkowe ułatwienia. Posiadacze wybranych rachunków z dostępem internetowym mogą już korzystać z narzędzi ułatwiających analizowanie dokonanych transakcji. Banki starają się też ułatwiać klientom oszczędzanie, a nawet spłacanie kredytów.

Pierwszą instytucją, która zintegrowała konto osobiste z narzędziem do zarządzania finansami osobistymi był w 2010 r,. Meritum Bank. Później podobne rozwiązania pojawiły się m.in. w BPH, Millennium, ING (trwa tam na razie program pilotażowy) i Alior Sync, a w ograniczonym zakresie – także w Euro Banku i w Citi Handlowym. Ta ostatnia instytucja jest wyjątkiem, bo udostępniła narzędzie do kontrolowania wydatków posiadaczom kart kredytowych. Tymczasem w innych bankach podstawowym rachunkiem, którego historia podlega analizie, jest konto osobiste.

Bank policzy, na co klient wydaje pieniądze

Głównym zadaniem menadżerów finansów osobistych jest kategoryzowanie wydatków ponoszonych przez klientów banków i zestawianie ich z wpływami na konto. W znacznej części jest to zautomatyzowane. Ze wszystkich transakcji obciążeniowych, jakie bank odnotował na rachunku, wydzielane są przelewy, wypłaty z bankomatu oraz bezgotówkowe płatności kartą. Ta ostatnia kategoria jest dodatkowo dzielona na wydatki różnego typu – na żywność, odzież czy związane z utrzymaniem samochodu. Podstawą tej klasyfikacji są tzw. MCC, czyli kody określające branżę, w jakiej działa punkt przyjmujący płatność kartą.

Tego typu podział byłby jednak niewystarczająco precyzyjny. Algorytm nie zawsze trafnie przypisze wydatek do poszczególnej kategorii – użytkownik powinien mieć możliwość ręcznego wprowadzenia zmiany (banki zapewniają, że na podstawie tych zmian systemy „uczą się” specyficznych zwyczajów użytkowników, więc liczba błędnych przyporządkowań powinna się z czasem zmniejszać). Niekiedy też sama kategoria punktu handlowego nie wystarczy, by przypisać wydatek do odpowiedniej kategorii: na przykład w hipermarkecie można kupić żywność, ubrania, komplet opon lub telewizor. Zautomatyzowane narzędzie „nie wie” też, jak zostały spożytkowane pieniądze wydane z bankomatu. Dlatego wskazane jest, by menedżer finansów osobistych umożliwiał podział jednej płatności lub wypłaty z bankomatu na kilka składowych i ręczne przypisywanie każdej z nich do wybranych kategorii. Bardziej zaawansowane narzędzia dają taką możliwość.

Zgromadzony w ten sposób materiał może być przedmiotem analizy stanu finansów osobistych. Udostępnione przez bank narzędzia pozwalają zaprezentować w formie graficznej z jednej strony przychody, a z drugiej – wydatki podzielone na kategorie. By przyglądanie się wydatkom nie było tylko sztuką dla sztuki, narzędzia umożliwiają też definiowanie limitów wydatków dla poszczególnych grup. Integracja analitycznego narzędzia z rachunkiem bankowym nie idzie jeszcze tak daleko, by po przekroczeniu limitu wydatków na kosmetyki do końca miesiąca nie dało się zapłacić kartą w perfumerii. Jedyną konsekwencją zbytniej rozrzutności jest e-mail lub SMS informujący o wykorzystaniu lub przekroczeniu limitu.