Dług publiczny najbogatszych krajów będzie rósł

Przeczytaj także: Poziom długu publicznego wymaga stałej kontroli

Od kilku miesięcy rynki finansowe na całym świecie pędzą jak roller coaster. Pozytywna wiadomość z Brukseli dotycząca planu pomocowego dla Grecji podbiła giełdowe indeksy, by za chwilę złe wieści z Wasznyngtonu, gdzie ważą się losy wypłacalności gospodarki USA, zrzuciły ją na sam dół. Dokąd zawiezie nas ta kolejka? Według ekonomistów Deutsche Bank Research góra długu publicznego będzie przez najbliższą dekadę narastać w niepokojącym tempie.

Ekonomiści think-tanku Deutsche Bank w oparciu o bieżące prognozy wzrostu gospodarczego, inflacji czy przyszłych stóp procentowych opracowali trzy możliwe scenariusze ewolucji długu publicznego w wybranych 17 krajach rozwiniętych.

Według najbardziej prawdopodobnego wyniesie on średnio w 2020 roku aż 126 proc. PKB, podczas gdy obecnie sięga 104 proc. Eksperci przestrzegają jednak, że jeśli rządy nie podejmą odpowiednich działań, zadłużenie publiczne równie dobrze może wzrosnąć do 150 proc. I nie jest to najczarniejszy scenariusz. Dodatkowe negatywne zjawiska, m.in. niższy od oczekiwanego wzrost gospodarczy mogą podnieść ten współczynnik nawet do 155 proc. PKB.

Oznacza to, że dług najpotężniejszych krajów świata będzie o połowę większy niż suma wszystkich dóbr wytwarzanych przez ich obywateli w ciągu roku. Jeszcze kilka lat temu taka wizja wydawałaby się katastroficzna.

Najwięksi gapowicze świata

Choroba, która przez większość XX w. była wstydliwym problemem krajów rozwijających się, dzisiaj dotyka nawet najbogatszych. Zadłużenie publiczne w gospodarkach rozwiniętych wzrosło w ciągu trzech lat o ponad jedną czwartą z 77 procent PKB w 2007 do 104 proc. w 2010 roku – wynika dogłębnego raportu think-tanku Deutsche Bank Research.
Stało się jasne, że finanse publiczne mogą być już niestabilne nie tylko w prowincjonalnych gospodarkach rozwijających się, ale też w krajach rozwiniętych, takich jak Stany Zjednoczone czy Japonia. Paradoksalnie to właśnie najpotężniejsze gospodarczo państwa przespały moment, w którym mogły najskuteczniej reformować swoje finanse.