Atrakcyjność inwestycyjna a ryzyko kraju

Przeczytaj także: Jak inwestować w perspektywie 5 lat?

Istotnym elementem jest także aktualny poziom wycen notowanych w danym kraju spółek. Jednym ze wskaźników, który uwzględnia obydwa składniki jednocześnie jest PEG. Standardowo przy wyliczaniu tego wskaźnika dla pojedynczej spółki należy podzielić popularny wskaźnik cena do zysku (P/E) przez prognozowaną stopę wzrostu zysków. Aby użyć tych wskaźników do oceny konkretnych krajów, powinno się porównywać wskaźniki P/E obliczone dla głównych indeksów akcyjnych. Natomiast wskaźnik PEG uzyska się poprzez podzielenie P/E dla indeksu przez prognozowaną stopę PKB. Niższa wartość wskaźnika świadczy o lepszych perspektywach wzrostu. Poniższa tabela przestawia PEG dla państw wschodzących i rozwiniętych.
Analitycy Expandera zestawili z jednej strony ryzyko kraju, a z drugiej atrakcyjność inwestycyjną, dzięki czemu powstała macierz pozwalająca ocenić państwa, biorąc pod uwagę te dwa kryteria jednocześnie. Na tej podstawie państwa zostały przyporządkowane do czterech grup:

• Najniższa wiarygodność (najwyższe ryzyko kraju) oraz najniższa atrakcyjność inwestycyjna,
• Najwyższa wiarygodność (najniższe ryzyko kraju) oraz najniższa atrakcyjność inwestycyjna,
• Najniższa wiarygodność (najwyższe ryzyko kraju) oraz najwyższa atrakcyjność inwestycyjna,
• Najwyższa wiarygodność (najniższe ryzyko kraju) oraz najwyższa atrakcyjność inwestycyjna.

Pomimo obaw o przegrzanie chińskiej gospodarki, azjatyckie tygrysy nadal pozostają atrakcyjnym obszarem do inwestowania. O wysokich walorach tego regionu świadczą nie tylko perspektywy wzrostu gospodarek, ale także relatywnie duża wiarygodność fiskalna państw. Pod tym względem najlepiej wypadają Chiny, Tajwan, Singapur, a także Malezja. Dzięki niskiemu ryzyku kraju oraz prognozom ponad trzyprocentowego tempa wzrostu gospodarczego w najbliższych latach, ciekawym zakątkiem inwestycyjnym staje się również Australia. Gospodarka ta oparta jest w dużej mierze na eksporcie surowców, który napędzany jest przez niesłabnący popyt ze strony Państwa Środka. Na drugim biegunie znajdują się państwa PIIGS (Grecja, Portugalia, Hiszpania, Włochy i Irlandia). Obniżenie wiarygodności, rosnące obawy o kondycję banków w Hiszpanii i Portugali, a także perspektywy niskiego wzrostu gospodarczego w najbliższych latach przyczyniły się do spadku atrakcyjności tego regionu Europy.
Przedstawiona macierz nie uwzględnia wszystkich czynników, które mogą wpływać na przyszłą formę poszczególnych państw. Stanowi ona jednak cenną wskazówkę, w jaki sposób zminimalizować ryzyko związane z kondycją finansową państwa, w którym decydujemy się ulokować kapitał. Pomaga również w ocenie atrakcyjności kraju pod względem inwestycyjnym, co wspiera inwestora w wyborze regionów do własnego portfela aktywów. W połączeniu z mnogością funduszy inwestycyjnych dostępnych na polskim rynku inwestor ma możliwość wykorzystania tych informacji lokując oszczędności w wybranym zakątku świata.