Dyrektywa MiFID a polski sektor bankowy

Przeczytaj także: Rekomendacja T do poprawy wg ZBP

20 października 2009 r. weszła w życie ustawa wprowadzająca na polski rynek postanowienia trzech dyrektyw unijnych: 2004/39/WE, 2006/73/WE i 1287/2006 tworzących europejską regulację MiFID (ang. Markets in Financial Instruments Directive), której celem jest ochrona inwestorów, promowanie konkurencji w sektorze usług finansowych oraz zwiększona przejrzystość rynku. Regulacje odnoszące się do szerokiego spektrum operacji finansowych i usług inwestycyjnych dotyczą w szczególności obrotu instrumentami rynku pieniężnego, jednostkami funduszy inwestycyjnych oraz papierami wartościowymi i instrumentami pochodnymi, a także świadczenia usług powierniczych i doradztwa inwestycyjnego. W najbliższym czasie należy spodziewać się, że Minister Finansów wyda rozporządzenia wykonawcze do ustawy.

Kalendarz wdrożenia wymogów Dyrektywy MiFID dla banków prowadzących działalność maklerską obejmuje dwa miesiące od momentu wejścia w życie rozporządzeń w sprawie trybu i warunków postępowania oraz w sprawie warunków technicznych i organizacyjnych. Dla pozostałych banków, nie prowadzących działalności maklerskiej, dostosowanie się do obu rozporządzeń to sześć miesięcy.
Eksperci Deloitte sprawdzili, czy dziś banki oferujące klientom instrumenty inwestycyjne stosują dobre praktyki wymagane przez MiFID oraz jaki jest stan przygotowań sektora bankowego do wdrożenia regulacji związanych z dyrektywą.

„Głównym celem naszego badania było sprawdzenie, na ile klient dziś objęty jest ochroną w rozumieniu dyrektywy. Analizowaliśmy banki oferujące klientom detalicznym produkty i usługi inwestycyjne, szczególnie jednostki uczestnictwa w otwartych funduszach inwestycyjnych oraz produkty strukturyzowane. W przeprowadzonym badaniu sprawdzaliśmy przede wszystkim sposób i zakres przekazywania klientowi informacji” - mówi Paweł Dziekoński, starszy menedżer w dziale zarządzania ryzykiem Deloitte.

Wyniki badania przeprowadzonego w oddziałach banków pokazują, że po rozmowie z doradcą bankowym klient nie zawsze może liczyć na informację na temat ryzyk związanych z danym produktem bądź usługą, a w konsekwencji może dokonywać operacji niezgodnych ze swoimi oczekiwaniami inwestycyjnymi oraz nie ma zapewnionej wymaganej obsługi.