Czas wybrać fundusz emerytalny

Przeczytaj także: Losowanie do OFE już wkrótce

Jakie są sposoby na dodatkową emeryturę?

Wiele osób zakłada, że po przejściu na emeryturę ich potrzeby konsumpcyjne spadną. Nic bardziej mylnego. Nie tylko dlatego, że być może będziemy chcieli pomóc naszym dzieciom czy wnukom, ale przede wszystkim będziemy chcieli żyć na poziomie nie niższym niż podczas naszej pracy zawodowej. Dlatego musimy zadbać o to, aby nasza pierwsza emerytura nie różniła się znacznie od naszej ostatniej pensji.

Należy pamiętać, że ZUS pobiera składkę emerytalną maksymalnie od 30-krotności średniego krajowego wynagrodzenia (nawet jeżeli zarabiamy więcej, nie będzie to brane pod uwagę podczas obliczeń). Dlatego może się okazać, że dla części osób będzie to niewystarczająca kwota. Polegając wyłącznie na obowiązkowym systemie (I i II filar tj. ZUS i OFE), możemy liczyć na dochód rzędu 50 – 60 proc. dotychczas otrzymywanej miesięcznej pensji. Warto zatem pomyśleć o III filarze, czyli o możliwościach dodatkowego oszczędzania na własną emeryturę.

Decydując się na III filar mamy do wyboru Indywidualne Konta Emerytalne (IKE), Pracownicze Programy Emerytalne (PPE), a także oszczędzanie we własnym zakresie (np. na lokacie). Przewagą dwóch pierwszych metod jest zwolnienie z 19– procentowego podatku od zysków kapitałowych, tzw. podatku Belki.

Prawo umożliwia posiadanie tylko jednego konta IKE, przy czym po roku bez żadnych opłat da się zmienić instytucję, która je prowadzi. W ramach IKE możemy oszczędzać korzystając z różnych form lokowania kapitału, zaczynając od obarczonych niskim ryzykiem jak inwestycja w obligacje czy założenie lokaty, aż po bardziej ryzykowne inwestowanie na giełdzie. Ważną cechą IKE jest fakt, iż bez przeszkód możemy zmieniać formę oszczędzania w obrębie oferty danej instytucji finansowej. Wybierając IKE jako dodatkową emeryturę musimy liczyć się z obowiązującymi rocznymi limitami wpłat na konto (w 2010 roku wynoszą one 9579 zł).

Kolejna formą oszczędzania na emeryturę są Pracownicze Programy Emerytalne. W ich przypadku składka opłacana jest przez pracodawcę lub pracownika, przy czym górny limit wpłat pracownika jest określony w rozporządzeniu.

PPE mogą być prowadzone z w postaci:

• funduszu emerytalnego,
• umowy grupowego ubezpieczenia na życie pracowników z zakładem ubezpieczeń w formie grupowego ubezpieczenia na życie z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym,
• umowy o wnoszenie przez pracodawcę składek pracowników do funduszu ubezpieczeniowego,
• zarządzania zagranicznego.

W ramach PPE odprowadza się dwa rodzaje składek: podstawową i dodatkową. Składka podstawowa jest finansowana przez pracodawcę i jej górny limit to 7% wynagrodzenia pracownika. Z kolei składka dodatkowa jest finansowana przez uczestnika z jego wynagrodzenia.

Na emeryturę możemy również oszczędzać we własnym zakresie. Najważniejsze tutaj jest, aby zacząć to robić jak najwcześniej, nawet jeżeli w grę wchodziłyby niewielkie kwoty. To, ile dokładnie powinniśmy regularnie inwestować zależy oczywiście od naszym możliwości finansowych. Załóżmy, że odkładamy co miesiąc przez 40 lat kolejno 100, 250 i 500 złotych w funduszu inwestycyjnym. Przyjmując średnią roczną stopę zwrotu 5% rocznie (bardzo ostrożnie) po 40 latach uzyskamy odpowiednio: 133 tys. złotych, 332 tys. i 663 tys. Są to znaczące kwoty, które można osiągnąć nie aż tak wielkim nakładem środków.

Emerytura to dla wielu z nas temat odległy. Warto jednak jak najszybciej zacząć o niej myśleć i zadbać o swoją przyszłość już teraz.

Tomasz Drożdż