Kurs EUR/USD miał lepszy tydzień

Przeczytaj także: Polska waluta umocniła się

Rynek krajowy

Notowania polskiej waluty w poniedziałek osiągnęły najsilniejszy poziom od początku lutego, kiedy to miała miejsce ostatnia korekta aprecjacyjna na złotym. Niestety marcowa fala spadków pary EUR/PLN (uznawanej za wyznacznik siły złotego) zatrzymała się w pobliżu minimów z zeszłego miesiąca, czyli w okolicach 4,4150, po czym nastąpiło odreagowanie. W lutym odbicie od wsparcia 4,4100 wywindowało kurs EUR/PLN do poziomu 4,9300, co rodzi obawy, że i tym razem może mieć to miejsce. Scenariusz tak drastycznego osłabienia złotego jednak mało prawdopodobny. Ostatnie interwencyjne działania Ministerstwa Finansów okazały się bowiem na tyle skuteczne, że pewnie i tym razem, jeśli zaszłaby taka konieczność, MF nie wahałoby się podjąć podobnych kroków – silnym sygnałem dla ewentualnego podjęcia interwencji mogłoby być przebicie przez kurs EUR/PLN poziomu 4,8000. Póki co jednak dość silny opór w notowaniach euro względem złotego stanowi poziom 4,6000, wokół którego oscylowały one pod koniec tygodnia. Kurs USD/PLN również zwyżkował – nie zdołał jednak przebić oporu na poziomie 3,5000, a to za sprawą silnego wzrostu eurodolara, z którym ta para walutowa jest ujemnie skorelowana.

Złoty osłabiał się pomimo umiarkowanie optymistycznych nastrojów na światowych giełdach. Zazwyczaj zwyżki na parkietach powodują wzrost apetytu inwestycyjnego i spadek awersji do ryzyka, co podnosi popyt na bardziej ryzykowne aktywa, czyli między innymi te, związane z regionem rynków wschodzących. Tym razem jednak relacja ta nie wystąpiła.

Koniec miesiąca sprzyja natomiast spekulacjom wokół decyzji banków centralnych w sprawie stóp procentowych. Ostatnie dni przyniosły wzrost oczekiwań na kolejne obniżki kosztu pieniądza w naszym regionie. Władze monetarne krajów Europy Środkowo – Wschodniej znajdują się obecnie w niezwykle trudnej sytuacji. Z jednej strony stoją przed koniecznością kontynuacji bardziej ekspansywnej polityki pieniężnej w celu udzielenia wsparcia krajowym gospodarkom. Z drugiej jednak oczekiwanie na obniżki stóp procentowych, wzmaga presję deprecjacyjną na i tak słabych walutach regionu. Wydaje się jednak, że banki centralne nie mają innego wyjścia, jak kontynuacja cięcia kosztów pieniądza. Zacieśnianie polityki pieniężnej w celu obrony kursu waluty krajowej miałoby bowiem jedynie krótkotrwały efekt, a w długim terminie stworzyłoby poważne zagrożenie dla wzrostu gospodarczego.

Z czynników lokalnych w złotego dodatkowo uderza, przypadające na koniec marca, rozliczenie wielu pozycji opcyjnych i związany z tym wzmożony popyt na walutę zagraniczną, w szczególności na euro. Sytuacja ta sprzyja również spekulacjom na osłabienie polskiej waluty.

Pod koniec tygodnia nastroje poprawiła nieco informacja, jaka napłynęła ze szczytu przywódców państw należących do Unii Europejskiej. Zgodzili się oni na wsparcie Międzynarodowego Funduszu Walutowego w celu zwiększenia puli środków, przeznaczonych na pomoc dla krajów szczególnie silnie dotkniętych negatywnymi skutkami obecnego kryzysu. Unia ponadto podwoi linie kredytowe dla swoich członków do 50 mld euro. Oświadczenie to wsparło nadzieje, że w przypadku większych problemów w regionie Europy Środkowo – Wschodniej, znajdą się odpowiednio duże środki na pomoc. W efekcie notowania EUR/PLN zeszły poniżej bariery 4,6000, kurs dolara wyrażony w złotym zniżkował natomiast z 3,4000 do 3,3600.