Czy rynek złota czeka przełom?

Przeczytaj także: Popyt na złoto mocno w górę w 2022 roku

Gdy zaś ożywienie na dobre się rozpocznie, odpowiednia polityka monetarna (m.in. oprocentowanie rezerw banków gromadzonych w bankach centralnych) może z powodzeniem zapobiec inflacji w kolejnych latach. Ewentualnego ryzyka inflacyjnego można upatrywać w niekontrolowanym wzroście zadłużenia rządu, z którym, z powodu braku politycznej woli, trudno będzie poradzić sobie inaczej niż przez jakąś formę monetaryzacji. Tym jednak nikt jeszcze się bardzo nie przejmuje – obligacje amerykańskie, które jako pierwsze powinny stracić na wartości w takiej sytuacji, sprzedają się znakomicie, w ogromnych ilościach.

To jednak, że w USA nie będzie prędko wysokiej inflacji nie znaczy, że dolar nie będzie tracił w stosunku do innych walut. Trudno jednak uwierzyć, że amerykańska waluta dalej będzie tracić na wartości w tempie takim, jak w ostatnich miesiącach. Dolar znacznie odchyla się w górę w stosunku do swojego parytetu siły nabywczej względem euro, a amerykański deficyt handlowy zaczyna wreszcie spadać. Dalsza przecena dolara uzasadnia jednak i tak co najwyżej dotychczasowy poziom ceny złota. Cena kruszcu wynikająca jedynie z poziomu kursu EUR/USD, biorąc pod uwagę dane za ostatnie dwa lata powinna wynosić jedynie niecałe 900 $. Kurs, który historycznie uzasadnia poziom 1000$ za uncję, to dopiero 2,05 EUR/USD.

Mówi się również, że złoto będzie zyskiwać na wartości, gdyż akcje i obligacje są już bardzo drogie, a oba rynki czekają tylko na korektę, podobnie jak na przykład ropa naftowa. Akcje i ropa są może drogie w perspektywie dwóch kwartałów, w trakcie których gwałtownie rosły, jednak w perspektywie kilku lat ich cena wyrażona w złocie jest raczej stosunkowo niska. Indeks Dow Jones ma wartość wyrażoną w punktach 10 razy wyższą od uncji złota, a na początku tej dekady iloraz ten wynosił ponad 40, a pod koniec ostatniej hossy 20.

To, co napisano powyżej skłania do następujących wniosków. Krótkoterminowo spekulanci rządzą na rynku złota i prześcigają się w zakupach. Gdy jednak okaże się, że ich nadzieje na wzrost cen złota nie były usprawiedliwione i zaczną sprzedawać, a ponadto wysoka cena odstraszy producentów biżuterii, zachęcając przy tym do sprzedaży złotego złomu, będziemy mieli do czynienia ze zdecydowaną korektą. Większy spadek cen można będzie wykorzystać do zakupów, gdyż po zażegnaniu kryzysu popyt powinien się odbudować (szczególnie obiecujące są rynki wschodzące w Azji – Chiny, Indie i kraje Bliskiego Wschodu).

Trudno jednak zaryzykować taką prognozę bez zwrócenia uwagi na jeden bardzo istotny czynnik. Jak wiadomo, chińskie władze od dawna zastanawiają się, jak najlepiej spożytkować około dwa biliony dolarów zgromadzonych rezerw walutowych. Nie najgorszym pomysłem byłoby zainwestowanie części w złoto, ale trudno zrobić to oficjalnymi kanałami, gdyż informacja o tym fakcie szybko rozeszłaby się, co przyczyniłoby się do znaczącego wzrostu cen, na czym wzbogaciliby się przede wszystkim dotychczasowi posiadacze złota.

Z informacji, które kilka tygodni temu pojawiły się w mediach, można wyczytać, że władze w Pekinie wpadły na pomysł, iż dobrze by było, gdyby złoto, w większym stopniu niż dotąd, posiadali obywatele ChRL. W tym celu zaczęto je reklamować w rządowej telewizji zachęcając, że to świetna inwestycja i instruując, gdzie można nabyć kruszec. Znając posłuszeństwo i zaufanie do władz panujące za wielkim murem, można spodziewać się, że miliony Chińczyków rozpoczną niedługo swoją przygodę inwestycyjną ze złotem. Wpływ takiej gorączki złota w Państwie Środka może być bardzo poważny, szczególnie że do tej pory konsumpcja złota per capita była w Chinach niewielka.

Można nawet podejrzewać, że władze będą skłonne bronić poziomów cenowych, przy których znaczna grupa obywateli za ich radą zakupiła kruszec. Polityka Chin może więc nie tylko przyczynić się do dalszych wzrostów ceny złota, ale także zabezpieczyć rynek przed gwałtowniejszymi spadkami, które bez tego mu się należą.