Raport ADP: rośnie zatrudnienie w sektorze prywatnym w USA

Przeczytaj także: Poznamy PKB w USA w III kwartale 2007

Jednak w czwartek giełdy europejskie nie zareagowały na amerykański optymizm. Duża strata Credit Suisse i cena ropy zbliżająca się do 96 USD za baryłkę zmroziły nastroje. Indeksy od początku sesji spadały, a końcówka sesji była wręcz fatalna (spadki prawie dwuprocentowe).

Spójrzmy na to, co działo się w ciągu ostatnich 2 dni w USA. W środę gracze na amerykańskich giełdach z optymizmem czekali na decyzje FOMC. Pomagały im dane makroekonomiczne, chociaż jednoznaczne nie były. Raport ADP o zmianie zatrudnienia w sektorze prywatnym pozytywnie zaskoczył inwestorów. Według ADP zatrudnienie wzrosło o 106 tysięcy (oczekiwano tylko 60 tys.). To może być zapowiedź tego, co zobaczymy w piątek w oficjalnych danych. Okazało się też, że w trzecim kwartale PKB w USA rósł jeszcze szybciej niż w drugim. Oczekiwano, że wzrost wyniesie 3,1 proc., a tymczasem wyniósł 3,9 procent, czyli o 0,1 pkt. proc. więcej niż w drugim. Zadziwiający był deflator, czyli wskaźnik inflacji. Wzrósł jedynie o 0,8 proc, (oczekiwano wzrostu o 2 proc.). Za to bazowy wskaźnik wydatków osobistych (PCE core) wzrósł aż o 1,7 proc. (spodziewano się wzrostu o 1,5 proc.). Trzeba pamiętać jednak, że są to dane wstępne. Zakładam, że weryfikacja będzie znaczna i wtedy dopiero zobaczymy, co tak naprawdę dzieje się w gospodarce amerykańskiej. Kolejna partia danych już tak jednoznaczna nie była. W październiku indeks Chicago PMI (pokazuje jak rozwijała się gospodarka w regionie) spadł wchodząc w zakres sygnalizujący recesję. Zaskoczył rynki duży spadek zapasów ropy.

Po tym zestawie danych, a przed ogłoszeniem komunikatu przez FOMC indeksy giełdowe rosły, bo gracze po pierwsze byli zadowoleni z utrzymującego się wzrostu gospodarczego, a po drugie nadal czekali na obniżkę stóp. Popatrzmy teraz na komunikat FOMC. Pogłoski zawarte w artykule Wall Street Journal okazały się być nietrafione. Komitet zrobił dokładnie to, co mu rynki kazały zrobić, czyli obniżył stopy o 25 pb. Trudno nawet powiedzieć, żeby w komunikacie znalazło się coś, co wykluczałoby kolejne obniżki. Co prawda członkowie Komitetu uważają, że „ryzyko wzrostu inflacji jest mniej więcej takie samo jak ryzyko spowolnienia gospodarczego”, ale zwrócili również uwagę na to, że tempo wzrostu gospodarczego spadnie z powodu problemów rynku nieruchomości. Pojawiła się też obawa o to, że rosnące ceny surowców mogą zwiększyć presję inflacyjną. Można powiedzieć, że Fed na razie zaprzestanie obniżania stóp, ale nie wyklucza, że znowu to zrobi w przyszłości. Był to bardzo niejasny komunikat pozostawiający dużo swobody interpretacyjnej. Jedno wydawało się być pewne – Fed nie spodziewa się, żeby gospodarka weszła w recesję.

Gracze na rynkach finansowych zareagowali tuż po publikacji komunikatu stereotypowo. Prawie wszyscy zakładali, że do takiej obniżki dojdzie, więc pojawiła się chęć do realizacji zysków. Dolar zaczął się wzmacniać, a indeksy giełdowe rosnące przed decyzją o około 0,8 proc. błyskawicznie spadły do poziomu wtorkowego zamknięcia. Był to jednak bardzo krótki spazm podaży, po którym wszystko wróciło do poprzednich trendów. Kurs EUR/USD mocno wzrósł, a ceny akcji (szczególnie na NASDAQ) wręcz eksplodowały. Po tej erupcji nastąpiła bardziej stonowana realizacja zysków, ale indeksy i tak w końcu sesji wróciły na szczyty. Nie ma sensu szukać w tym zachowaniu logiki i pokrętnych wytłumaczeń. Rynek jest w „byczym” nastroju, a koniec miesiąca i „window dressing” tylko ten nastrój poprawia.