Eksport czy import, czyli opcje put i call

Przeczytaj także: Długa syntetyczna pozycja walutowa

Przy kursie 3.93 firma decyduje się kupić opcję put, gwarantując sobie prawo sprzedaży euro po kursie 3.93. Standardowo, koszt opcji (ATM, at-the-money, strike = spot) wynosi od 1% do 2% wartości nominału na który opcja opiewa. Przy transakcji o wolumenie 100 tys. € za opcję trzeba zapłacić około 1.3 tys. €; zabezpieczenie polega na zagwarantowaniu określonego poziomu sprzedaży euro jeśli kurs spadnie poniżej 3.93. Z drugiej strony, dla eksportera korzystny będzie wzrost EURPLN, więc będzie mógł bez żadnych zobowiązań sprzedać walutę po korzystniejszym kursie.

Z kolei z punktu widzenia importera, kupującego opcję call - importer jest zabezpieczony przed koniecznością kupna euro po zbyt wysokim kursie i może skorzystać z korzystnego dla siebie spadku kursu. Poniższy wykres pokazuje w jaki sposób działa opcja call (strike 3.93 przy takim samym spocie).

Tytułem podsumowania chciałbym poruszyć jeszcze jedną kwestię, koszt zakupu zabezpieczenia. Jest to zdecydowanie największa wada prezentowanych powyżej rozwiązań. W efekcie, firma realizując transakcję po kursie 3.93 musi uwzględnić jeszcze kwotę wyłożoną na zakup opcji. Prowadzi to do tzw. kursu efektywnego wymiany – jest to inne spojrzenie na sposób działania opcji. Można potraktować ten koszt następująco: początkowo firma nic nie płaci, ale kurs realizacji transakcji będzie o około 3-5 groszy mniej korzystny z jej punktu widzenia. W kolejnych artykułach rozwinę problematykę bardziej złożonych struktur, oferujących większe możliwości dopasowania ryzyka i poziomów zabezpieczenia transakcji przy minimalizacji kosztów.