W dniu 21.04.2020 o 18:58, Arek pisze:

> Zakaz poruszania się dzieci poniżej lat 7 bez opiekuna
> na "drodze". Na wsiach, w mniejszych miastach. Bawiły się,
> do 1. klasy chodziły same.
>
> https://prawo.gazetaprawna.pl/artykuly/1429358,dziec
ko-na-chodniku-wykroczenie-mandat.html
>
> "...do 1 stycznia 1972 r. (wtedy wszedł w życie kodeks wykroczeń)
> obowiązywał art. 24 pkt 1 ustawy o bezpieczeństwie i porządku
> ruchu na drogach publicznych (Dz.U. z 1961 r. nr 53, poz. 295).
> Przepis ten wyraźnie wskazywał, że grzywna grozi osobie
> zobowiązanej do sprawowania pieczy nad nieletnim do lat 7,
> która pozostawia go bez opieki na drodze (ulicy)."

Art. 43.1 PoRD mówi, że "Dziecko w wieku do 7 lat może korzystać z
drogi tylko pod opieką osoby, która osiągnęła wiek co najmniej 10
lat. Nie dotyczy to strefy zamieszkania. Przepis nie dotyczy drogi tylko
dla pieszych". Ponieważ art. 89 kw jest w Rozdziale "Wykroczenia
przeciwko bezpieczeństwu i porządkowi w komunikacji", więc cokolwiek
kontrowersyjnym wydaje mi się próbowanie rozpatrywania takiego
wykroczenia w oderwaniu od przepisów to normujących. Choć faktycznie
niezbyt zgrabnie to ujęto i powinno tam być gdzieś "w brew przepisom
ustawy", albo podobny zwrot, bo inaczej mamy ustawę zezwalającą i inną
jednocześnie uznającą to za wykroczenie.
>
> Po 1972 też nie był. Niedawno wykorzystywany do karania
> rodziców zostawiających dziecko w samochodzie na parkingu
> - bo parking to "droga".

Napiszesz, kto wpadł na taki pomysł? Parking drogą jest, ale idąc tym
tokiem rozumowania, to dziecko nie mogłoby nie tylko zostać w
samochodzie, ale nawet jechać w autobusie, który wszak jedzie przeważnie
po drodze. Dość kontrowersyjna koncepcja.


--
Robert Tomasik