Inwestowanie w akcje a fundusze emerytalne

Przeczytaj także: Emerytura z ZUS i IKE to za mało

Ten przykład uwidacznia jednak z jakimi problemami zmierzyć się trzeba zarówno w zarządzaniu kapitałem gromadzonym w obowiązkowym drugim filarze, jak i w przypadku indywidualnego oszczędzania na emeryturę i inwestowania przeznaczonych na ten cel środków. Z jednej strony kusi możliwość osiągania wysokich zysków przy dużym zaangażowaniu w akcje, z drugiej zaś straszy niebezpieczeństwo utraty sporej części kapitału w przypadku wystąpienia niekorzystnej koniunktury na giełdzie.
Jednym ze sposobów rozwiązania tego dylematu mogłoby być zróżnicowanie struktury portfela inwestycyjnego w zależności od wieku osoby oszczędzającej, a ściślej biorąc od liczby lat, jaka pozostaje do momentu wykorzystania gromadzonych środków na wypłatę emerytury. Generalnie powinna tu obowiązywać zasada stosowania bardziej ryzykownych strategii inwestycyjnych dla portfeli, które mają przed sobą dłuższy dystans i zmniejszania ryzyka dla tych, które będą wykorzystywane do wypłaty świadczeń w perspektywie kilku lat. Mimo ponad dziesięcioletniej historii funkcjonowania drugiego filara emerytalnego w Polsce i dyskusji o możliwości wprowadzenia kilku rodzajów portfeli dla jego uczestników w różnych grupach wiekowych, problem ten wciąż pozostaje nierozwiązany. I to mimo, że ze środków OFE powoli zaczynają być wypłacane świadczenia emerytalne.

Znacznie większą elastyczność w tej kwestii można osiągnąć w przypadku dobrowolnych dodatkowych inwestycji emerytalnych. Łatwiej tu można zastosować strategię inwestycyjną dopasowaną zarówno do indywidualnych cech przyszłego emeryta, takich jak skłonność do ryzyka, jak i do jego wieku. Zarówno w przypadku OFE, jak i dobrowolnych form oszczędzania optymalnych rozwiązań powinno się szukać bardziej na gruncie metod analizy portfelowej, dostosowującej profil ryzyka i zysku do konkretnych potrzeb i warunków, niż sztywnych ram administracyjnych.