Emeryci stracili co najmniej 50 mld złotych

Przeczytaj także: System emerytalny: emerytury małżeńskie

Zatem sama tylko zmiana polityki inwestycyjnej OFE miałaby już istotny wpływ na wysokość przyszłych emerytur. Załóżmy, że przekazywana dziś składa przez ZUS do OFE byłaby na przykład lokowana w fundusz indeksowy, którego wyniki odzwierciedla stopa zwrotu z WIG, czy też dowolny fundusz akcyjny, który w tym przypadku odzwierciedla średnia stopa zwrotu wszystkich funduszy inwestycyjnych akcyjnych. Wtedy w ciągu ostatnich dziewięciu lat osiągnęlibyśmy wyższy zysk od średniego wyniku OFE o 2 915 złotych w przypadku inwestycji w fundusz indeksowy, czy też o 2 095 w przypadku inwestycji w średni fundusz inwestycyjny akcyjny.

Z obliczeń zaprezentowanych w tabeli poniżej wyraźnie widać, że w długim terminie inwestycje w akcje przyniosłyby nam średnio wyższy zysk, niż obecna polityka inwestycja w OFE. Należy podkreślić, że obliczenia te uwzględniają nawet obecną bessę na giełdzie, a zatem w przyszłości różnice powinny być wyższe. Wynikają one z faktu, że polityka inwestycyjna OFE zakłada zrównoważony portfel, w którym dominują obligacje skarbowe. I tak pod koniec czerwca br. średni udział akcji w portfelach OFE wynosił tylko 29%, zaś pozostałe środki były ulokowane przede wszystkim w obligacjach i bonach skarbowych.

Różnice między zyskiem osiągniętym przez przeciętny OFE, a zyskiem z akcji mierzonych indeksem WIG czy też średnim zyskiem akcyjnego funduszu inwestycyjnego są tym większe, gdy uwzględni się długi termin inwestycji. Długi termin odpowiada tak naprawdę założeniom lokacyjnym z myślą o emeryturze. Zakładając, że od początku średnia składka co miesiąc zamiast w OFE inwestowana byłaby w średni fundusz akcyjny przez 40 lat poczynając od 1999 r., wtedy udałoby się uzbierać nie 428 tysięcy złotych, co wynika z średniej rentowności OFE za ostatnie dziewięć lat, ale już nawet 542 tysiące złotych. Natomiast, gdybyśmy się zdecydowali zainwestować naszą składkę w najlepszy fundusz akcyjnyc dostępny obecnie na rynku, wtedy różnice te są jeszcze bardziej widoczne. W tym przypadku po 40 latach na koncie mielibyśmy 1 286 tysięcy złotych. Załóżmy teraz, że prognozujemy średni okres życia naszego emeryta na 20 lat, wtedy otrzymałby on co miesiąc blisko 20 tysięcy złotych (wycena wg wartości przyszłej). Natomiast w przypadku OFE może on liczyć na miesięczne świadczenia tylko w wysokości 5000 złotych.

Warto się zastanowić, co by się zaś stało, gdyby udało się do tego w ramach reformy emerytalnej z 1999 r. zlikwidować ZUS i całość naszych środków lokować już tylko na rynku. Obecnie tylko 7,3% składki emerytalnej trafia na indywidualne konta w OFE, zaś 12,22% trafia do ZUS. Zakładając, że wybralibyśmy znów najlepszy fundusz akcyjny, wtedy po 40 latach pracy mielibyśmy blisko 3,5 miliona złotych na koncie. Ponownie przyjmując, że żylibyśmy jeszcze tylko 20 lat, wtedy moglibyśmy miesięcznie wypłacać sobie blisko 50 tysięcy złotych. Różnice między rządową biedoemeryturą, a obliczeniami opartymi na wynikach historycznych GPW i akcyjnych funduszy inwestycyjnych potwierdzają, jak ważna jest polityka inwestycyjna dla przyszłych świadczeń emerytalnych.