Sytuacja na rynkach finansowych - styczeń 2008

Przeczytaj także: Złoty coraz mocniejszy

Umacniające się ceny złota oraz aprecjacja jena i franka dobrze obrazowały panujące na rynku nastroje. Seria danych makroekonomicznych z USA jednoznacznie pokazała niekorzystne procesy zachodzące w największej gospodarce świata. Spadek cen produkcji oraz znacznie niższy poziom sprzedaży detalicznej w grudniu, nie były jednak w stanie doprowadzić do dalszej deprecjacji dolara.

Pojawiały się również dobre informacje z gospodarki amerykańskiej, jednak było ich dużo mniej. Zamówienia na dobra trwałego użytku wzrosły aż o 5,2 proc, przy oczekiwaniach na poziomie 1,5 proc. Wstępne informacje z raportu ADP o stanie amerykańskiego rynku pracy mówiły o 130 tysiącach nowych miejsc pracy w gospodarce. Obudziło to spekulacje, że FED nie zdecyduje się na aż tak agresywny ruch i nie obetnie stóp o 50pb. Komitet zdecydował się jednak na ratowanie gospodarki za wszelką cenę i obniżył główną stopę referencyjną do 3 proc z poziomu 3,5 proc. Przy wcześniejszej obniżce o 75pb osiem dni wcześniej, było to najszybsze poluzowanie polityki pieniężnej od 1990r.

Spadki dolara wywołane tą decyzją były dynamiczne, ale nie miały dużego zasięgu. Nie dały o sobie zapomnieć problemy wywołane przez kryzys na rynku kredytów hipotecznych. Informacja o stracie największego ubezpieczyciela obligacji na sumę 3,5 mld dolarów obudziła na nowo niepokoje na rynku. Pogłoski o możliwości straty wysokich ratingów przez ubezpieczycieli wywołały zniżki światowych indeksów.

Nie doszło do wyznaczenia nowych rekordów na parze eurodolara, mimo sprzyjających warunków. Dwukrotnie podejmowano próbę pokonania historycznych rekordów wyznaczonych 23 listopada na poziomie 1,4967, jednak za każdym razem próba ta kończyła się niepowodzeniem i powrotem kursu poniżej poziomu 1,45. Dolar w trakcie stycznia wykazywał negatywną korelację z najważniejszymi indeksami giełdowymi. Wzrostom waluty amerykańskiej z połowy stycznia nie przeszkodziły drastyczne obniżki stóp procentowych ani złe dane makroekonomiczne napływające z gospodarki.

Nie doszło jednak do wyznaczenia jednoznacznego kierunku dla pary eurodolarowej i porusza się ona od dwóch miesięcy w trendzie bocznym. Nie można wykluczyć odwrócenia długoterminowego trendu na parze EUR/USD. Przemawia za tym duży napływ kapitałów netto do USA, pokazujący wzrost zainteresowania tanimi aktywami amerykańskimi. Dolar pozostawał w niełasce inwestorów przez siedem lat i ogromne problemy wyznaczenia nowych szczytów na EUR/USD, przy słabych fundamentach dla dolara i obcinanym koszcie pieniądza, nie wskazują na kontynuację trendu wzrostowego na tej parze.

Styczeń przyniósł odreagowanie ostatnich spadków na walucie brytyjskiej. Pomógł w tym opublikowany wskaźnik PMI obrazujący kondycję brytyjskiej gospodarki w strefie usług, który okazał się wyższy od prognoz. Po wyznaczeniu miesięcznych minimów na parze GBP/USD poniżej poziomu 1,94 doszło do dynamicznych wzrostów na funcie, którym jednak nie udało się podnieść kursu w okolice ważnego oporu na poziomie 2,01, który stanowi górne ograniczenie kanału spadkowego. Biorąc pod uwagę pogarszającą się sytuację gospodarki i rosnący dług publiczny należy ten ruch w górę traktować jako korektę spadków, a nie trwałą zmianę kierunku.

Największy od roku, miesięczny spadek cen nieruchomości, malejący popyt wewnętrzny, gorsza kondycja sektora wytwórczego, zwiększający się deficyt w handlu zagranicznym powodują, że wielu analityków uznaje walutę brytyjską, pomimo trwającej od listopada przeceny, za wciąż przewartościowaną. Dodatkowo rosną obawy, że kryzys związany z rynkiem kredytów hipotecznych znacznie bardziej odczują brytyjskie instytucje finansowe niż banki z kontynentalnej Europy.