GPW: duże spółki znowu najsilniejsze

Przeczytaj także: FOMC: główna i dyskontowa stopa procentowa o 25 pb. w dół

Znaczne osłabienie dolara powinno było podnieść ceny surowców i rzeczywiście ropa zdrożała. Tylko dlaczego zdrożała aż o 4,8 procent (rozbijając w puch zapowiadającą spadki formację podwójnego szczytu)? Najbardziej zabawne było to, że na jednym portalu (Bloomberg) jeden pod drugim biegły dwa tytuły – jeden mówił, że ropa drożeje, bo działania Fed uchronią gospodarkę przed recesją, a drugi twierdził, że miedź tanieje (staniała o 1,6 proc.), bo działania Fed są niewystarczające… Nie jest też prawdą, że ropa zdrożała z powodu spadku zapasów w USA, bo zmieniły się one nieznacznie. Jakie rynki, takie i tłumaczenia. W miarę normalnie zachowało się złoto, drożejąc o skromne 0,2 proc. Wydaje mi się, że najważniejszym czynnikiem powodującym tak gwałtowny wzrost cen ropy był raport Goldman Sachs. Firma ta podniosła prognozę średniej ceny ropy w przyszłym roku z 85 na 95 USD. Ta sama firma w marcu mówiła o wzroście ceny ropy do 105 USD, więc gracze w jej prognozy wierzą.

Jeśli zaś chodzi o rynek akcji to informacja o akcji Fed wystarczyła, żeby pojawił się szalony optymizm. Potem jednak pojawiły się schody. Dwa z największych banków amerykańskich (Bank of America i Wachovia) obniżyły prognozy zysków na czwarty kwartał. Sallie Mae (kredyty dla studentów) obniżyła prognozy na cały 2008 rok. Office Depot zapowiedział, że jego zyski będą spadały, a ceny akcji Boeinga spadały, bo analitycy wyrażali wątpliwości, co do sposobu realizacji jego programu produkcji samolotów 787 Dreamliner. Generalnie sektor finansowy zachowywał się bardzo słabo, ale pomagały bykom rosnące ceny akcji w sektorze paliwowym (działał wzrost ceny ropy). Drożały też akcje General Electric, mimo że zapowiedział niższe od prognoz zyski w 2008 roku – analitycy po prostu w te zapowiedzi nie uwierzyli (może jednak lepiej by zrobili, gdyby uwierzyli?). Nadal szybko rósł kurs AT&T – po wtorkowym zwiększeniu dywidendy i zapowiedzeniem skupu akcji Lehman Brothers podniósł ich docelową cenę.

Indeksy od otwarcia sesji gwałtownie i bardzo mocno rosły, ale w zasadzie od samego początku podaż zaczęła przyciskać, co doprowadziło do stałego osuwania się cen akcji. Na godzinę przed końcem sesji wzrosty były już zdecydowanie mniejsze od jednego procenta, a potem rozpoczęła się wyprzedaż. Gracze doszli do (słusznego) wniosku, że skoro tak duży wysiłek banków centralnych nie sprowadza na rynek olbrzymiego popytu to znaczy, że akcje trzeba sprzedawać. Momentami pojawiała się nawet panika, a indeks S&P 500 spadał na 40 minut przed końcem sesji o 0,5 proc. Momentem przełomowym była rekomendacja „sprzedaj” dla akcji Citigroup. Wydał ją Morgan Stanley, którego były szef został prezesem Citigroup. Wyglądało to wszystko bardzo źle, ale oczywiste było, że zadecyduje atak w ostatnich 30 minutach sesji. Okazało się, że było to ostatnich 10 minut. Teoretycznie można powiedzieć, że wygrały byki, ale czy wzrost o 0,6 proc. po takim spadku i tak dobrej informacji jest rzeczywiście ich wygraną? Sytuacja jest poważna. Skoro takie wysiłki banków nie działają, to po co kupować akcje w tym trudnym okresie?

Ostatnie dwa dni tygodnia można nazwać „dniami inflacji”. Dzisiaj zostaną opublikowane dane o amerykańskiej inflacji w cenach producenta (PPI), a jutro o inflacji w cenach konsumenta (CPI). Zdecydowanie bardziej istotna jest CPI, bo to tę miarę inflacji bacznie obserwuje Fed, ale gracze bardzo chętnie reagują też na dane o PPI – szczególnie, jeśli są korzystne dla posiadaczy akcji. Dlatego też mniejszy od oczekiwań wzrost PPI może osłabić dolara i pomóc akcjom. Większy wzrost z pewnością pomógłby dolarowi, ale graczy na rynku akcji zaniepokoiłby niezbyt mocno, bo mają jeszcze szansę w piątek przy CPI. Jednak trzeba pamiętać, że po komunikacie FOMC waga danych o inflacji znacznie wzrosła.