Rok 2006 dobry dla gospodarki

Przeczytaj także: Dług publiczny Polski: wyższe odsetki tylko na Węgrzech

Optymizm społeczeństwa widoczny jest również w zachowaniu się Giełdy Papierów Wartościowych w Polsce, gdzie indeks największych spółek WIG20 od początku roku wzrósł o ponad 20%, podczas gdy indeks szerokiego rynku o prawie 40%. Można więc powiedzieć, że praktycznie, niezależnie co się kupiło, można było na tym zarobić.

Szybki wzrost gospodarczy odbywa się, jak dotychczas, przy niskiej inflacji, która w 2006 roku skłoniła RPP do nieznacznej obniżki stóp procentowych z 4,25% do 4% w styczniu.

Inflacja może być jednak jednym z głównych zagrożeń w 2007 roku. Podstawowy wskaźnik badający wzrost cen, inflacja CPI, od początku roku wzrósł z 0,7% do 1,4% i wszystko wskazuje na to, że ceny będą rosły dalej, nawet zagrażając podstawowemu celowi inflacyjnemu NBP 2,5% +/- 1%.

Powodów takiego stanu rzeczy jest kilka. Fakt, że zarabiamy coraz więcej sprawia, że coraz więcej wydajemy i za pewne rzeczy również jesteśmy skłonni zapłacić więcej. Wzrost inflacji jest więc nieodłączną częścią wzrostu gospodarczego. Podobne zjawisko obserwujemy obecnie w Strefie Euro, gdzie Europejski Bank Centralny jeszcze w 2005 roku rozpoczął proces podwyżek stóp procentowych.

Proces ten wydaje się być nieunikniony również i u nas, chociaż trudno obecnie przewidzieć do jakiego poziomu dojdzie i kiedy się rozpocznie. Rynek do końca roku przewiduje co najmniej dwie podwyżki o 0,25% do poziomu 4,5%, jednak spora część analityków spodziewa się nawet bardziej jastrzębich posunięć. Taki ruch Rady Polityki Pieniężnej automatycznie pociągnie za sobą wzrost rentowności obligacji a co za tym idzie spadek ich cen, co dla inwestorów obecnych na polskim rynku korzystne na pewno nie jest.

Rok 2006 był też rokiem polityki, rokiem ciągłych kłótni, nieporozumień i obaw inwestorów o trwałość obecnego układu. Gonitwa lustracyjna, poszukiwanie agentów oraz rozliczanie przeszłości było głównym zajęciem rządu. Natomiast temat, który inwestorów chyba najbardziej interesuje, czyli sytuacja finansowa Polski schodziła na drugi plan. Można więc powiedzieć, że wiele się nie zmieniło.

Wielu ekonomistów stan ten uważa za największe osiągnięcie IV RP (przynajmniej nic nie zepsuli). Można mieć jednak obawy, czy bierna postawa jest rzeczywiście słuszna. Lata, takie jak te, mogą się już nie powtórzyć, a na poważniejsze decyzje może być już za późno. Najtrudniejsze reformy, niepopularne wśród większości społeczeństwa, a korzystne dla gospodarki oraz dalszego długotrwałego wzrostu, najłatwiej podejmuje się w okresie korzystnej koniunktury, kiedy to sytuacja społeczeństwa i tak się poprawia, przez co są one często mniej bolesne.