Ufunduj kieszonkowe na Dzień Dziecka

Przeczytaj także: Letnia edukacja finansowa

- Zdarza się, że rodzice pomagają sobie pieniędzmi w wychowaniu. Płacą za wyrzucanie śmieci, dobre oceny, dobre zachowanie. Może warto wyłożyć parę złotych, aby dziecko było pomocne i lepiej się uczyło?

- To duży błąd, zdecydowanie odradzam. Tym bardziej, że jak pokazuje moje doświadczenie jako psychologa, gdy raz zacznie się płacić za zwykłe domowe i szkolne obowiązki, łatwo wychowywanie pieniądzem doprowadzić do absurdu.

Zanim pojawi się taki pomysł warto zadać sobie pytanie: Czy mnie ktoś płaci za gotowanie obiadów, a małżonkowi za robienie zakupów? Takim samym prawom powinno podlegać dziecko. Trzeba mu uświadomić, że jest równoprawnym członkiem rodziny, a nie opłacaną służącą. Przy podziale domowych obowiązków należy rozpisać zadania tak, aby syn czy córka mogli sobie wybrać te, którym podołają i jednocześnie zobaczyły jak wiele pozostaje dla innych. Z kolei płacenie za dobre oceny i finansowe karanie za pały czy dwóje może przełożyć się na dziwne zachowania w szkole m.in. próby wymuszania na nauczycielach lepszych stopni. Ale tak naprawdę problemy jakie może wywołać taki styl wychowania są dużo głębsze i dalekosiężne. Przede wszystkim rośnie ryzyko, że wychowamy materialistę. Na tym nie koniec, w przyszłości może to być również osoba bierna, pozbawiona wewnętrznej motywacji do działania, która nie będzie umiała sama z siebie wykrzesać energii do pokonywania życiowych przeszkód. Bo jak, po kilkunastu latach przyjmowania pieniędzy za piątki, wynoszenie śmieci, miłe zachowanie wobec siostry zacząć czerpać radość z radzeniem sobie z trudnościami, jeśli za tym nie idzie natychmiastowy zysk. Na dodatek płacenie za działanie, to także element nadmiernej kontroli rodzicielskiej, która sprawia, że dziecko traci wewnętrzny kontakt ze swoimi czynami. Nie zastanawia się nad nimi, nie analizuje ich. Nie pogratuluje sobie, że bardzo dobrze, że się w czymś sprawdziło, czy że było pomocne. Pojawi się za to myśl: „Dostanę pieniądze”.

- Jak zachować się w sytuacji, gdy domowa kasa pusta, a dziecko prosi o iPoda, iPada, PlayStation? I dzień w dzień podnosi nieśmiertelny argument - wszyscy koledzy już to mają.

- Tu rolą rodziców jest nauczenie dziecka cieszyć się tym co ma. Aby nie żyło tym, że Janek, Piotrek i Maciek mają więcej, są mądrzejsi i szybsi. Zawsze ktoś ma lepiej, albo wydaje nam się, że ma lepiej. Nie na wyszukiwaniu tych różnic polega życie. Takie porównywanie się, wynajdywanie braków i niedoskonałości u siebie, a wszystkiego co lepsze u innych sprawia, że życie upływa na poczuciu permanentnego niezadowolenia. Szukajmy pozytywów i uczmy tego dzieci.