On 9/2/2004 9:02 PM, Maciej Loret wrote:

>>Oszustwo polega na tym, że planujący pozyskanie gotówki chce skorzystać
>>w tym celu z pośrednictwa sklepu i banku w taki sposób, że ewentualne
>>koszty tej operacji poniesie kto inny.
>
> Konkretnie "oszukujący", bank i sklep - każdy w mniejszym, bądź większym
> stopniu.

"oszukujący" oczekiwał, że uniknie opłat, chyba, że go źle zrozumiałem;
natomiast, jak to mówią wredne typy, dochowując należytej staranności w
stosunkach danego rodzaju wiedział, lub mógł się dowiedzieć, że bank i
sklep nie i się z tym godził.

>>Jakie to są koszty i kto je poniesie wymagałoby ustalenia, podobnie jak
>>to, czy operacja wogóle jest możliwa.
>
> Dlaczego wciąż wątpisz? Jak na samym początku wątku też taki numer wyciąłem,
> choć moim celem nie było pozyskanie gotówki. Na grupie czasami też piszą
> osoby, którym to się udało.

Nie mam pewności, że w przypadku tej konkretnej karty jest to możliwe,
mogę założyć, że tak;
[...]

>>Całkowicie odmiennym przypadkiem jest zapłacenie za kogoś kartą i
>>odebranie gotówki - takie rozwiązanie świadczy o pomysłowości
>
> No, nareszcie ;)
>
>>- jednak także o tym, że karta jest "na wyrost" - ktoś, kto ją otrzymuje posiada
>>zdolność kredytową, czyli może regulowac zobowiązania także inaczej niż
>>otrzymaną kartą kredytową
>
> Nie rozumiem. Dlaczego "na wyrost"? I po co miałby "regulować zobowiązania"
> inaczej niż kartą?

No właśnie, dlaczego potrzebował gotówki?

To dosyć proste - jeżeli ktoś ma taką płynność, że musi uciekać się do
kombinacji, by uzyskać gotówkę, wszystko co ma, ma "na karcie" oznacza,
że zblizył sie do granicy, poza którą utraci zdolność regulowania
zobowiązań - stan taki ma miejsce, np. w przypadku tych, którym
przeszkadza GP - nie mają już nic do wydania, a nie mogą odblokować
limitu - skoro im to przeszkadza, to znaczy, że mają niska zdolność
kredytową w stosunku do wydatków i zbliżają się do wzorca docelowego,
czyli klienta, który od czasu do czasu zaciąga kartą kredyt.

Kredyt na konsumpcję pomniejsza środki finansowe pacjenta, więc karta
jest na wyrost, przekracza jego możliwości finansowe, bo nie temu ten
produkt służy (chociaż bank pewnie powie co innego).

>>Może dobrze byłoby, gdyby sformuowanie "nieoprocentowany kredyt do 52
>>dni" nabrało własciwego znaczenia tj. pewnej mantry marketingowej, bo
>>kredyt ten może i jest nieoprocentowny, ale na pewno nie jest darmowy -
>
> Dlaczego nie jest darmowy? Karta nic nie kosztuje. Spłata w ramach grace
> period również.

Żeby z tego kredytu skorzystać, trzeba zapłacić kartą. Jak się nią
zapłaci, to bank weźmie prowizję. Jeżeli bank weźmie prowizję od sklepu,
sklep jest zadowolony, bo sprzedał z zyskiem (mam nadzieję).
Bank zarobił na udzielonym kredycie, być może na czymś jeszcze,
nieistotne. Sa tacy, którzy kredyt biorą (np. nie spłacają w GP), są
tacy, którzy go nie spłacają - bywa, że jedni finansuja kredyt drugich,
ale taka jest umowa i takie jest prawo, za każdy kredyt ktoś płaci.

Natomiast jeżeli sklep płaci prowizję od udzielonego kredytu gotówkowego
i nic nie zyskuje i dzieje się tak w wyniku nie - zwrotu niechcianego
towaru - lecz zaplanowanego działania, to sklep jest oszukany.
Fakt, że wygląda wszystko "legalnie" wynika z tego, że każde oszustwo
tak wygląda - na tym ono właśnie polega.

Pzdr: Catbert