>>Sens wysyłania pism jest wątpliwy w przypadku dłużników, którzy nie
>>zamierzają zapłacić i wiedzą jak zrobić to skutecznie - ma sens wobec
>>takich, którzy mają problemy finansowe, ale mogą np. pożyczyć od rodziny.
>
>
> Nie ma sensu, bo nie wiadomo który należy do pierwszej, a który do drugiej
> grupy. Poza tym dłużnicy generalnie i tak nie są w stanie wszystkiego od
> razu spłacić, a z ugód rozkładających zadłużenie na raty się nie wywiązują.

Koszt pisma to góra kilka zł, jedna z grup płaci.

Widocznie jestem wyjątkiem :-)

> Tak więc w poszczególnych przypadkach zapewne wysłanie wezwania miałoby
> sens, ale biorąc większą masę (conajmniej parę tysięcy spraw) sensu to nie
> ma. Chyba, że komuś zależy na samym windykowaniu, a nie na ściąganiu kasy -
> to co innego...

Ja nie twierdzę, że to ma sens bądź nie - twierdzę, że jest robione (jak
trzeba to mam odpowiednie dokumenty do wglądu).

Firmy windykacyjne żyją głównie (o czym mało kto wie) ze ściągania
długów ściągalnych (co jest logiczne), a więc takich, których autorzy
mają zwykle pełne spodnie jak widzą pismo z pieczątką -lub budżetowych,
czyli takich, gdzie autor długu zaciąga go w nieswoim imieniu.
Konkretnie: rachunki za komórki, długi szpitali, kopalni, kompensaty,
sraty, efekty róznych zkupów w budżetówce etc.

Miałem przyjemnośc poszukiwać firmy, która podjęlaby się windykacji w
sprawie trudniejszej niż ściągnięcie zapłaty za komórkę od babci
emerytki - i takiej firmy w kraju raczej nie ma - było do zarobienia
kilkaset tysięcy, ale trzeba się było napracować.

Pzdr: Dogbert