Dawid Rutkowski <d...@w...pl> writes:

>> Ileż to problemów by nie zaistniało.
>
> Jakich?

- możliwość podsłuchania transmisji
- możliwość zdalnej ingerencji w kartę, zdalnych fraudów itp. (nawet
tylko potencjalnie)
- trudności w potwierdzeniu oryginalności karty -> możliwość wykonania
działającego duplikatu (części kart)
- możliwość zdalnego odczytu karty, w konsekwencji np. śledzenia
przemieszczania się ludzi, odczytu ostatnich transakcji itp.
- same transakcje NFC są problematyczne - karta nagle może opuścić pole
(utracić zasilanie), trudno wykonuje się dłuższe operacje (czytaj:
prawdziwa kryptografia)

Tak, wiem, to co dla jednych jest wadą, dla innych jest zaletą.

> Wg mnie czytnik chipów to najmniej wygodny sposób wczytywania karty.
> O wiele fajniejsze jest przesuwanie paskiem

Łatwiej zapłacić chipem. Z magstripem bywają problemy - ludzie robią
różne cuda w rodzaju przyklejania taśmy klejącej. Łatwo skopiować. Łatwo
skasować. To było ok. w ubiegłym tysiącleciu.

> I zaryzykuję z dużą dozą pewności stwierdzenie, że czytniki stykowe
> masz frontem do klienta w wielu miejscach tylko dlatego, że cały
> terminal jest w jednej obudowie - i czytnik stykowy (i przy tym
> paskowy) i pin-pad i - co jest główną przyczyną wystawienia do klienta
> - czytanik pikaczowy.

Nie, często są pinpady z czytnikiem stykowym i małym wyświetlaczem
(teraz pewnie także z NFC), a resztą terminala zajmuje się sprzedawca.

> W czasach dominacji kart stykowych, gdy były co prawda mniej popularne
> niż dziś, ale niedużo mniej - a o wiele, wiele bardziej niż
> paskowe-only - żanych czytników frontem do klienta nie było, karta w
> łapę kasjerowi i on wkłada - i albo podaje terminal albo jest pin-pad
> na kabelku.

Były. Tyle że niezbyt często. A to powinna być norma.
--
Krzysztof Hałasa