W dniu 2016-01-08 o 00:00, Krzysztof Halasa pisze:
>> Nie ma i nie będzie. Zwróć uwagę, iż takie dane bardzo nie są na rękę
>> bankom. Trudno więc, aby je podawały.
>
> Ale jednak takie dane w ogóle bywały dostępne.

Nigdy nie widziałem. Jeśli masz jakiś link - chętnie się zapoznam.

>> Sęk w tym, że te same procedury działają dla utraty 1/10 rocznych
>> dochodów, co do 100-krotności rocznych dochodów. Na tej zasadzie
>> stracić możesz nawet więcej, bo pieniądze, których jeszcze nie
>> zdążyłeś zarobić.
>
> Ale jakie procedury?

Odpowiedzi na reklamacje klientów.

> To chyba czytaliśmy inne wyroki.

Pewnie tak.

> Nieprawda, zarówno ustawa jak i wspomniany wyrok pokazuje, że tak nie
> jest. Ale jeśli ktoś w piśmie do arbitra sam się przyznaje, że mógł mieć
> PIN w telefonie (szczerze - jeśli tak napisał, to myślisz że nie miał?),
> to co tu można poradzić?

Wolałbym, aby wina była bezspornie udowodniona, a nie domniemana. A
myślisz - szczerze - że jeśli poszkodowany był klientem przez 13 lat to
w imię dalszej dobrej współpracy bank nie mógł jednak iść na rękę?

Czy obciążenie klienta ponad 20% kosztów oraz sprawa trwająca ok. 2 lat
(sic!) nie wydaje Ci się dziwna? Rzekłbym, iż to wyrok prewencyjny.

> Przeciwnie, problem jest zupełnie inny, ponieważ autoryzacja korzysta

Z punktu widzenia klienta efekt jest ten sam. Pieniądze były na koncie -
a nie ma.
Wiesz... przypomina mi to grę naszej reprezentacji w piłce nożnej. Już
się przyzwyczaiłem, że drużyna przegra i tylko powód będzie "nowy".
Niektórzy komentatorzy tłumaczą porażkę zanim zabrzmi jeszcze pierwszy
gwizdek.

> Tokeny są droższe. Niedawna afera z producentem tokenów pokazuje, że nie
> są wcale tak bezpieczne (aczkolwiek istnieją tokeny, które są dużo
> bardziej bezpieczne niż SMSy).

Sprawa jest znowu banalnie prosta. Token sobie leży w domu/firmie/sejfie
itd. Telefon zazwyczaj ma się przy sobie. Zatem "narzędzie
autoryzacyjne" w przypadku SMS dużo prostsze, by klient "zgubił". Co
więcej - jeśli zostawiasz telefon w szafce na basenie powiedzmy i nie
zamierzasz z nim nurkować to za chwilę możesz mieć problem udowodnienia,
iż dochowałeś należytej staranności...

>> Myślę, że gdyby na pytanie skąd mieli PIN, klient powiedział "nie
>> wiem" to też byłaby to jego wina, bo przecież bank nie ma.
>
> Możesz tak myśleć, ale traktowanie tego jako pewnik nie ma nic wspólnego
> z logiką.

To nie jest kwestia logiki, ale środków, które wyparowują z kont.

>> http://www.bankier.pl/wiadomosc/PIN-i-zielony-stan-n
ieswiadomy-Czy-bank-zwroci-pieniadze-7271984.html
>
> To zupełnie inna sprawa, i ten wyrok także jest moim zdaniem prawidłowy
> - klient nie jest w stanie całkowicie ochronić PINu przed podpatrzeniem,
> i dlatego PIN nie może być 100% wyznacznikiem odpowiedzialności klienta.
> Co innego PIN zapisany na karcie lub np. w telefonie.

Ale masz obowiązek chronić SMSy autoryzacyjne, prawda? Podobnie jak PIN.
Czyli zakodowany PIN w telefonie nie jest OK, ale SMS autoryzacyjny
wymuszony przez bank na telefon to już... jest OK? A token GSM (np. w
Eurobanku) także nie przeszkadza?

Coś tam pisałeś o logice? ;-)

"Prawo stosujemy wtedy, kiedy nam pasuje!" - płk. Kwiatkowski - wysoki
UB-ek w randze wiceministra. Nie, nie prezes banku...

--
-----------
Pozdrawiam
Szymon