Inwestorzy odporni na zmiany stóp procentowych

Przeczytaj także: Giełda: znowu trend spadkowy?

Pierwsza decyzja była spodziewana, więc w jakimś stopniu jest zrozumiałe, że nie wywołała większych emocji. Natomiast opinie szefa Europejskiego Banku Centralnego, wyrażające duże zaniepokojenie perspektywami gospodarki Eurolandu i rezygnujące z antyinflacyjnej retoryki, były zaskoczeniem. W tym sensie miały szanse odegrać pozytywną rolę dla giełd. Tak się nie stało. Reakcja na te wiadomości była bardzo umiarkowana. Widać było raczej wyczekiwanie na to, co stanie się na kolejnej sesji w Ameryce, po trzech dniach rozczarowań. Notowania w USA miały trzy odsłony – słaby początek, odreagowanie w środkowej części i ponowne osłabienie w końcowym fragmencie. Ostatecznie czwartkowa sesja pozostawiła po sobie słabe wrażenie i tym samym potwierdziła pesymistyczne przewidywania, a nie zdołała wlać w serca inwestorów większego optymizmu.

Od styczniowego dołka S&P 500 dzieli już tylko ok. 15 pkt. To tak ważne wsparcie może więc być w każdej chwili zaatakowane. Ten sukces sprzedających otwierałby drogę do kontynuacji ruchu w dół, zapoczątkowanego z końcem października 2007 r. Analogiczna diagnoza dotyczy naszego rynku. Z tym, że nasz WIG znajduje się w znacznie bezpieczniejszej odległości od styczniowego minimum. Dzieli od niego jeszcze 6%. Niemniej jednak, wczorajsza sesja pokazała, jak szybko rynek może poruszać się w dół. Sprzyjają temu dość ograniczone obroty. Widać po nich, że spora część inwestorów przybrała wyczekującą postawę. Jedni, widząc zagrożenie powrotem trendu spadkowego, nie spieszą się z kupnem walorów. Drudzy mają nadzieje na uniknięcie najgorszego i nie chcą się po obecnych cenach za wszelką cenę pozbywać papierów. Decyzje obu grup inwestorów determinują głównie wydarzenia na świecie.

Bez echa natomiast przechodzą nawet takie informacje, jak możliwość podniesienia naszego ratingu, co sygnalizowała agencja Moody’s. Nie pomogło to ani naszej walucie, która wczoraj traciła razem z wyraźnie zniżkującym forintem i pozostałymi walutami z regionu. Nie uchroniło też obligacji przed spadkiem cen i rozszerzeniem dysproporcji rentowności w porównaniu z papierami niemieckimi. W przypadku 10-latek wzrosła w pobliże styczniowej górki, która wypadła na poziomie maksimum z 2006 r. Jest to odzwierciedleniem powrotu negatywnego nastawienia do rynków wschodzących.

Symptomatyczne było to, jak inwestorzy szybko podchwycili słowa szefa EBC o nadzwyczajnie wysokiej niepewności, co do wzrostu europejskiej gospodarki. Widać, jak bardzo oddziałują na nich wszystkie informacje potwierdzające pogarszający się stan globalnej gospodarki. Natomiast praktycznie niewidoczne były nadzieje związane z ewentualnymi obniżkami stóp procentowych. To znak, że jesteśmy w trendzie spadkowym, gdy inwestorzy skupiają się na negatywnych stronach pojawiających się komentarzy. Jednak nie tylko słowami Tricheta żyli wczoraj inwestorzy. Kolejną porcję rozczarowujących wiadomości otrzymali z USA. Kolejne dane dotyczące kondycji rynku nieruchomości wypadły gorzej od oczekiwań. Tym razem chodziło o grudniową liczbę podpisanych umów sprzedaży domów na rynku wtórnym. Do złych wiadomości z tej sfery gospodarki inwestorzy mogli się już przyzwyczaić. Jednak mają powody do innych zmartwień. W coraz większym stopniu dotyczą sytuacji na rynku pracy, która rzutuje na wydatki konsumentów. W minionym tygodniu liczba osób pobierających zasiłek dla bezrobotnych zwiększyła się do poziomu widzianego ostatnio w drugiej połowie 2005 r. Z raportów sieci sprzedaży detalicznej wynikały kłopoty z dynamiką sprzedaży w styczniu. Wzrost wyniósł zaledwie 0,5%, licząc miesiąc do miesiąca, czyli najmniej od 1970 r.