Bardziej "jastrzębi" komunikat RPP

Przeczytaj także: RPP i szef Fed w centrum uwagi

Prawdę mówiąc były to dane głęboko rozczarowujące, ale rynki miały jeszcze nadzieję, że pomoże im Ben Bernanke. Okazało się, że był zdecydowanie za mało przekonujący. Występując przed połączoną Komisją ds. Gospodarki Kongresu usiłował brzmieć bardzo optymistycznie. Powiedział, że nie spodziewa się wystąpienia recesji w USA, że gospodarka będzie się rozwijała w umiarkowanym tempie, a inflacja z czasem się zmniejszy. To były stałe tezy w wystąpieniach szefa Fed, ale rynek czekał na wyraźny sygnał, że nadchodzą obniżki stóp. Nie doczekał się.

Bernanke powiedział, że „nasza polityka jest nadal skierowana na zwalczanie inflacji, którą uważamy za większe zagrożenie, niż spowolnienie gospodarki”. Wręcz podkreślił, że Fed nie zmienił swojego nastawienia. Jednocześnie przyznał, że zagrożenia dla wzrostu gospodarczego rosną. Tym wystąpieniem pozbawił złudzeń graczy oczekujących szybkich obniżek stóp. Przesłanie było trochę dziwne, bo jeśli Fed jest bardziej zaniepokojony stanem gospodarki, to powinien dopuścić możliwość szybkiej obniżki stóp.

Wypowiedź Bena Bernanke musiała bardzo graczy zawieść i zaniepokoić. Olbrzymia większość analityków (łącznie ze mną) oczekiwała, że szef Fed jak zwykle będzie pomagał rynkowi, który jest teraz w trudnej sytuacji. Zawód był spory, więc nic dziwnego, że indeksy spadały. Szkodziła akcjom również sprawa Beazer Homes, przeciwko której to firmie (sprzedaje tanie domy) FBI, IRS i departament sprawiedliwości prowadzą śledztwo. Co prawda Ben Bernanke powiedział, że problemy rynku nieruchomości będą miały umiarkowany wpływ na rozwój gospodarczy, a Henry Paulson pocieszał, że sytuacja wydaje się być już opanowana, ale te zapewnienia nie pomogły.

Po wypowiedzi Bena Bernanke dolar się wzmocnił, rentowność obligacji wzrosła, a indeksy wyraźnie spadły. Nie powstał jednak jeszcze sygnał sprzedaży. Szerokiemu rynkowi akcji szkodził również duży wzrost ceny ropy (wpływ napięcia geopolitycznego i spadku zapasów w USA). Inne surowce zachowały się w miarę spokojnie. Złoto zdrożało (też wpływ geopolityki), a miedź praktycznie nie zmieniła ceny. Sesja nie zakończyła się po myśli byków, ale faktem jest, że na rynek spadła cała plaga nieszczęść i zakończenie mogło być zdecydowanie gorsze.

Po sesji nic się nie wydarzyło, a rano kontrakty na amerykańskie indeksy rosły dzięki rynkom azjatyckim. Tam japoński Nikkei, po początkowym spadku, zaczął rosnąć, a indeks z Szanghaju o 7.00 rósł nawet ponad dwa procent. W Chinach na giełdzie trwa euforia, która nie wiadomo, jak wysoko indeks zaprowadzi, ale wiadomo, jak się skończy. Trudno wytłumaczyć takie zachowanie giełd azjatyckich, szczególnie, że jen nadal jest silny. Komentarze mówią o wzroście cen spółek sektora paliwowego (skutek drogiej ropy), ale to jest mało przekonujące wytłumaczenie. Raczej mamy do czynienia z kończącym miesiąc i kwartał procesem „window dressing”. To samo zjawisko powinno wystąpić w USA, więc uważam, że jest spora szansa na odbicie.

Dzisiaj publikowane są dane o wzroście PKB w czwartym kwartale i skojarzonych z nim miarach inflacji. Są to już dane ostateczne, po dwóch przybliżeniach, więc trudno oczekiwać wielkich niespodzianek. Poza tym są to już dane bardzo historyczne. Jednak jako pretekst mogłoby posłużyć znaczne odchylenie od oczekiwań miar inflacji (szczególnie indeksu bazowego wydatków konsumpcyjnych PCE i deflatora). Każde odchylenie na plus (większa inflacja) zaszkodziłoby akcjom i pomogłoby dolarowi, a na minus podziałałoby odwrotnie. W tym samym czasie dowiemy się też, jaka w ostatnim tygodniu była w USA ilość noworejestrowanych bezrobotnych. Dane dobrze świadczące o gospodarce pomogłyby dolarowi, ale niekoniecznie akcjom, których posiadacze bardzo chcą, żeby Fed obniżył stopy.

Wszystkie opinie i prognozy przedstawione w niniejszym opracowaniu są jedynie wyrazem opinii autorów w dniu publikacji.