On 2009-03-25, Andrzej <a...@p...de> wrote:

[...]

>> Ja np. własnego mieszkania nie mam, bo w chwili kiedy zaczynałem karierę
>> zawodową (2007), to po prostu nie było mnie na nie stać. Wcześniej też
>> nie. Ale na wynajem stać mnie było i stać mnie do tej pory.
>>
>> Absolutnie nie jest tak, że potępiam tych co wtedy kupowali mieszkania
>> (sam bym pewnie chciał kiedyś kupić), ale nie dramatyzujmy z tym brakiem
>> możliwości.
>
> ze sie tak wtrace: wiesz ile teraz wynajem w stolycy kosztuje?
> porownywalnie z rata kredytu w chf, na 110% wartosci na 35 lat.
> na jedno wiec wychodzi, a biorac kredyt coś mam. płacąc czynsz za
> wynajem nie mam nic, tylko spore koszty.
> a mieszkać w 8 osób w 3pokojowym mieszkaniu było fajnie na studiach, nie
> jako rodzic z dzieckiem.
> tak dla przypomnienie: od tego tez zaczeły się bańki na rynku
> nieruchomości - wynajem był drogi, więc ludzie kalkulowali, że lepiej
> kupić i płacić raty niż płacić za wynajem.

"W stolicy" to populistyczne nadużycie. Inne są ceny wynajmu/kupna
na Kabatach, Ursynowie, a inne w dzielnicach metra pozbawionych
i z trudnym dojazdem do centrum więc proszę nie "stolicujmy".

Równie dobrze można wynająć mieszkanie w miejscowości podwarszawskiej,
gdzie nieco taniej będzie, a dojazd do Warszawy też będzie możliwy.
Analogicznie mogę np. wynająć mieszkanie w Obornikach Wlkp. i do
Poznania dojeźdzać pół godzinki pociągiem/PKS.

Opcji jest dużo. Dalej będę stał na stanowisku, że utrata mieszkania to
nie jest tragedia.

A co do zrównania cen - owszem, masz trochę racji przy małych
mieszkaniach. Ale im większe mieszkanie, tym większe są dysproporcje
między ceną najmu, a kredytem + opłatami.

A jak człowiek wynajmował 3-pokojowe mieszkanie w osiem osób, to znaczy
że na _zakup_ takiego mieszkania zdolności nie miał. Jak jakimś cudem ją
wykręcił (bo sztuczki ku temu były) licząc na wieczną hossę, no to sorry
- przy zakupie też trzeba mierzyć siły na zamiary, a nie polegać
wyłącznie na tym, że bank to prawidłowo skalkukuje.

--
Wojciech Bańcer
p...@p...pl