Dobry rok dla WIG20?

Przeczytaj także: Warszawska GPW: akcje w górę

Z drugiej strony jest PKN Orlen, którego akcje zyskały 46 proc. i nadal idą w górę, mimo złych informacji. W styczniu spółka poinformowała o dużym spadku marż i rozczarowała wynikami za IV kwartał. Ma też kłopoty z zagranicznymi inwestycjami. Te tendencje nie znikną w najbliższym czasie. Akcje spółki mogą być słabym ogniwem rynku, choć nie musi to oznaczać spadku notowań.

Trzeci as w paliwowej talii to Lotos, którego akcje zyskały w 2012 roku prawie 80 proc. W jego przypadku mamy do czynienia z mieszanką czynników typowych dla PKN i PGNiG. Spółka powinna odczuć skutki malejących marż, ale też korzystać z efektów poczynionych wcześniej inwestycji oraz zmniejszania zadłużenia i wydobycia surowca z własnych źródeł. Istotne mogą też być plany rządowe, dotyczące nie tylko łupków, ale przedsięwzięć w petrochemii we współpracy z kontrolowanymi przez skarb państwa spółkami branży chemicznej.

Energetyka jest jedną z gorzej radzących sobie branż na warszawskiej giełdzie już od trzech lat. Akcje PGE i Tauronu każdy rok swej giełdowej historii kończyły spadkiem kursu. Z tego punktu widzenia można liczyć, że kiedyś zła passa musi się odwrócić. Nie ma jednak pewności, że nastąpi to w tym roku. Fundamentalnych problemów nie zabraknie. Spowolnienie gospodarcze ogranicza zapotrzebowanie na prąd ze strony odbiorców komercyjnych. Konieczne jest dostosowywanie się do rosnących wymogów związanych z emisją dwutlenku węgla i udziałem energii odnawialnej. Konieczne są inwestycje odtworzeniowe i rozwojowe. Hossy więc trudno się spodziewać, ale można liczyć na zwyżki.

Zagadkę stanowi kondycja banków. W poprzednich latach było widać, że hossa nie jest możliwa bez udziału sektora bankowego. Ta zależność w ostatnim czasie nieco osłabła. W 2012 roku WIG Banki zyskał mniej więcej tyle samo co WIG20. Z tego punktu widzenia w akcjach banków może drzemać spory potencjał wzrostowy. Z fundamentalnego punktu widzenia perspektywy sektora rysują się niejednoznacznie. Z jednej strony widać sporo zagrożeń i negatywnych zjawisk, takich jak wzrost udziału złych kredytów, rosnąca liczba bankructw firm, spadek popytu na kredyt. Z drugiej jednak obserwacje historyczne wskazują, że nasze banki są bardzo odporne na dekoniunkturę gospodarczą. Zyski będą więc pewnie niższe, ale wciąż zadawalające, a perspektywa ożywienia może skierować uwagę inwestorów na ten nieco zapomniany przez byki sektor. Może on być motorem wzrostu WIG20 w tym roku.

Trudno to samo powiedzieć o PZU, którego walory zyskały w 2012 roku 51 proc., pomagając wydatnie wskaźnikowi blue chips. Poprzednie dwa lata nie były jednak dla spółki tak dobre. Ubiegłoroczny sukces zawdzięczają wysokiej dywidendzie oraz pokaźnym zyskom z działalności inwestycyjnej, w tym z portfela obligacji. Zachwyt zagranicznych inwestorów naszymi papierami dłużnymi oraz rozpoczęcie cyklu obniżek stóp procentowych doprowadziły do dynamicznego wzrostu cen obligacji. Jednak moda i polityka pieniężna czasem się zmieniają, a gigantyczny pakiet papierów dłużnych w portfelu PZU pozostaje i to, co było źródłem sukcesu wkrótce może stać się kulą u nogi. Wielkiego zagrożenia krachem nie ma, ale szanse na duże zyski nie są pewne.

Nie ma wielkich szans na zyski z telekomunikacji. Akcje Telekomunikacji Polskiej, największego przedstawiciela tej defensywnej i stabilnej z natury rzeczy branży, staniały w ubiegłym roku o ponad 20 proc. To efekty nie tylko zmiany polityki dywidendowej, czyli zmniejszenia wypłat z zysku o jedną trzecią, ale przede wszystkim kiepskich prognoz wyników spółki i całej branży na najbliższą przyszłość. Te ostatnie nie zmienią się szybko. Jedynym pozytywem jest to, że głęboki ubiegłoroczny spadek już te informacje uwzględnił. Być może z nawiązką.

Nadzieja na hossę opiera się więc głównie na przekonaniach i nadziei oraz założeniu o dyskontowaniu przyszłej poprawy. To często czynniki wystarczające do zwyżki.