Zmiany w kredycie konsumenckim

Przeczytaj także: Kredyt konsumencki po 18 grudnia

Niejasne zasady rezygnacji z ubezpieczeń

Generalnie, możliwość odstąpienie od kredytu pochłania sporą część ustawy, ale i tak rodzi wątpliwości. Niewykluczone, że kupiony tuż przed świętami Bożego Narodzenia telewizor trafi do domu dopiero na Sylwestra, bo w świetle nowej ustawy sprzedawca będzie się bał go po prostu wydać. Ustawa wspomina, że klient ma prawo zrezygnować z kredytu na telewizor czy samochód, musi jedynie inaczej zapłacić sprzedawcy towaru albo niezwłocznie zwrócić zakupy, o ile sprzedawca zechce je przyjąć. Ustawa kategorycznie zakazuje uzależniania odstąpienia od kredytu od zwrotu towaru kupionego za ten kredyt. Dlatego, aby sprzedawca mógł zabezpieczyć się przed ryzykownymi dla siebie sytuacjami, ustawa pozwala mu na wydawanie towaru dopiero po 14 dniach od podpisania umowy kredytowej, gdy minie termin możliwej rezygnacji. Jeśli z kolei klient zrezygnuje z towaru kupowanego na kredyt i sprzedawca przyjmie przedmiot, jest to w rozumieniu ustawy jednoznaczne z rezygnacją z kredytu zaciągniętego na tę rzecz.

Rezygnacja mocno się komplikuje, jeśli zakupom i kredytowi towarzyszy zakup ubezpieczeń. Klient musi być wówczas bardzo ostrożny, bo o ile mógłby zrezygnować z kredytu i oddać np. pralkę, to już z odzyskaniem pieniędzy za ubezpieczenie za przedłużenie gwarancji pralki może być kłopot.

W ogóle z ubezpieczeniami przy zwrocie kredytu może być problem. Klient ma szansę odzyskać wydatki na ubezpieczenia sprzedawane, jeśli od ich zakupu będą zależały warunki oferowanego kredytu brzmi interpretacja Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów. Jeśli ktoś weźmie kredyt na samochód, na który musi kupić OC i wykupi polisę u wskazanego przez bank ubezpieczyciela i będzie to miało związek warunkami kredytu, to przy rezygnacji klient powinien z powodzeniem wycofać się z kredytu i z polisy (licząc się jednak z kosztami ochrony ubezpieczeniowej przez kilka dni przez które z niej korzystał). Jednak, gdy klient kupi ubezpieczenie w dowolnie wybranym towarzystwie ubezpieczeniowym, a potem nagle zrezygnuje z kredytu i auta, może zostać z polisą – wynika z opinii UOKiK. Ale już banki widzą sprawę jeszcze inaczej. Zwrot kosztów ubezpieczenia biorą pod uwagę tylko w sytuacji, gdy klient został objęty umową ubezpieczenia grupowego. W innych sytuacjach nawet gdy w sprzedaży ubezpieczeń pośredniczy bank, o takim zwrocie nie ma mowy.

Oferta to nie umowa

Choć w ustawie jest mnóstwo niejasności, to jednego klient może być pewny: otrzymana na wstępie oferta, zawarta w arkuszu informacyjnym, przy podpisywaniu może się zmienić. Nie można mieć przekonania, że przedstawiane w formularzu dane i parametry oferowanego kredytu rzeczywiście będą ostateczne i czy przy umowie kredytowej instytucja finansowa nie dopisze dodatkowych kosztów. Np. nie zmieni warunków kredytu z jakichś przyczyn, które pojawią się „w ostatniej chwili”. Porównania wcześniej uzyskanych danych pójdą więc na próżno. Co w obliczu ustawy może zrobić niezadowolony klient? Dochodzić roszczeń o wykonanie zobowiązania kredytodawcy ze świadomością, że odpowiedzialność instytucji finansowej sięga wysokości kredytu.

Wymagające reklamy pod karą grzywny

Ustawa stawia sobie także za cel wyeliminowanie z rynku reklamach abstrakcyjnych, wyidealizowanych kredytów, na który klienci nie mają szans. Nowa ustawa nakazuje chwalić się bankom czy pośrednikom i innym firmom finansowym, warunkami, które spełnia dwie trzecie klientów danej instytucji (podpisali umowy kredytowe). Aby statystyki te nie były wyssane z palca, każda firma ma obowiązek gromadzenia odpowiednich danych do ustalenia reprezentatywnego przykładu. W reklamie powinna znaleźć się stopa oprocentowania kredytu wraz z wyodrębnieniem opłat uwzględnionych w całkowitym koszcie kredytu oraz całkowita kwota kredytu i rzeczywista roczna stopa oprocentowania.

Ustawodawca dodaje również, że w stosownych przypadkach w reklamie powinien być także czas trwania umowy, całkowita kwota do zapłaty przez konsumenta, a także wysokość rat.

Reklama nie powinna również pomijać kosztów umów ubezpieczenia, jeśli takie ubezpieczenia są niezbędne. W sytuacji, gdy nie da się wstępnie ustalić kosztu ubezpieczenia, reklama powinna zawierać informację o konieczności zakupu ubezpieczenia tuż przy rzeczywistej rocznej stopie oprocentowania.

Pośrednik dodatkowo ma również obowiązek podania nazw banków, z którymi współpracuje. Mimo że w ustawie nie ma mowy o wielkości czcionki z tego typu informacjami na reklamach, to i tak trudno sobie dziś wyobrazić nowy spot czy banner. Efektem takiego stanu rzeczy, może być rezygnacja firm z reklam produktowych, na rzecz wizerunkowych. Jeśli ktoś bowiem pominie jedną z danych może narazić się na grzywnę. Grzywny dotkną także firmy, które podpiszą umowę o kredyt bez wcześniejszego rzetelnego poinformowania klienta o warunkach lub też nie spełnią nowych wymagań w treści umowy, czy też nie dostarczą umowy. Grzywna czeka także firmy, które nie dopełnią obowiązku oceny ryzyka kredytowego klienta, któremu pożyczą pieniądze.