Kryzys finansowy a rynek długu

Przeczytaj także: Czy długi państw doprowadzą do ich upadłości?

Szczególnie jest to dość powszechne zjawisko na tzw. krótkim końcu krzywej rentowności. Jest to pewnego rodzaju anomalia, gdyż obligacje emitowane przez banki są powszechnie uznawane za bezpieczniejsze (rating A2 nadany przez Moody’s) w porównaniu do obligacji śmieciowych (rating B1), co zgodnie z teorią rynków finansowych powinno skutkować niższą rentownością.

UE obserwując sytuację na rynku, planuje zwiększyć środki funduszu pomocowego, który obecnie wynosi 750 mld euro. W ubiegłym tygodniu ministrowie finansów Niemiec, Francji oraz czterech innych krajów z najwyższym ratingiem kredytowym (AAA), zebrali się w celu rozważenia sposobu złagodzenia sytuacji. W grę wchodzi wspólna emisji obligacji, aczkolwiek rodzi to obawy o pogorszenie warunków kredytowych samych pożyczkodawców. Minister Francji przestrzegał przed „wąskim patrzeniem”, tzn. wyłącznie poprzez pryzmat samej wysokości środków pomocowych. Jego zdaniem kluczem jest dostarczenie kompleksowego pakietu rozwiązań zagrożonym krajom.

Nie ulega wątpliwości, że Europa nieustannie poszukuje antidotum na swoje problemy oraz pracuje nad stworzeniem zarówno lepszych mechanizmów zapobiegających pojawianiu się kryzysów w przyszłości, jak również tych przeznaczonych do walki z nimi. Dobrym przykładem jest chociażby świeżo utworzona Europejska Rada Systemowego Ryzyka, składająca się z kilkudziesięciu bankowców i ekonomistów, której zadaniem jest szybkie wykrywanie zagrożeń i dostarczenie wskazówek w jaki sposób można je zwalczyć. Mimo licznych słów krytyki pod jej adresem, z pewnością jest to krok w dobrą stronę.

Ewidentnie jest to działanie, które przybliża nas do stworzenia optymalnych struktur i mechanizmów, które pozwolą zażegnać obecny kryzys i zapobiec jego nawrotom w przyszłości. Ponadto obecny Europejski Fundusz Stabilności Finansowej, który póki co jest tworem tymczasowym, ma zostać przekształcony w 2013 roku w stały mechanizm rozwiązywania kryzysów (Europejski Mechanizm Stabilności), który prawdopodobnie będzie dysponował jeszcze większymi środkami oraz szerszymi uprawnieniami niż obecny.

Nie mniej jednak nadal kluczową sprawą pozostają reformy strukturalne zmierzające do poprawy konkurencyjności gospodarek europejskich oraz uzdrowienia ich finansów, ponieważ bez nich, nawet perfekcyjny mechanizm okaże się bezsilny.