Atrakcyjność inwestycyjna a ryzyko kraju

Przeczytaj także: Atrakcyjność inwestycyjna a ryzyko kraju

Uwzględniając w analizie zarówno dane o atrakcyjności kraju obliczonej na podstawie wskaźnika PEG oraz rankingu ryzyka kraju ustalonego na podstawie sześciu kategorii ekonomicznych, otrzymamy macierz z wynikami poszczególnych państw. W rezultacie tak oszacowanych danych analizowane państwa zostały podzielone na cztery grupy:

• Najniższa wiarygodność (najwyższe ryzyko kraju) oraz najniższa atrakcyjność inwestycyjna
• Najwyższa wiarygodność (najniższe ryzyko kraju) oraz najniższa atrakcyjność inwestycyjna
• Najniższa wiarygodność (najwyższe ryzyko kraju) oraz najwyższa atrakcyjność inwestycyjna
• Najwyższa wiarygodność (najniższe ryzyko kraju) oraz najwyższa atrakcyjność inwestycyjna.

Jak widać w najgorszej ćwiartce wykresu znalazły się wszystkie kraje zaliczane do grupy PIIGS. Nie są one atrakcyjne pod kątem inwestycyjnym, a do tego, jak ogólnie wiadomo, cechują się znacznym ryzykiem. Niskie ryzyko, ale niezbyt atrakcyjne wyceny akcji i pespektywy wzrostu gospodarki okupują przede wszystkim kraje skandynawskie. Zdrowe finanse publiczne spowodowały, że kapitał, który i tak musiał być ulokowany na europejskich rynkach rozwiniętych wybierał właśnie te destynacje. Nawet jeżeli prognozy dynamiki poprawy koniunktury na obszarach tych krajów nie są oszałamiające, była to lepsza alternatywa niż Grecja czy Hiszpania. Wysoka atrakcyjność inwestycyjna, przy jednocześnie relatywnie dużym ryzyku to domena rynków wschodzących, w tym Polski. Znajdziemy tu aż trzy z krajów BRIC: Brazylię, Rosję i Indie. W najlepszej ćwiartce znajdują się Chiny, które nie przyniosły wysokich stóp zwrotu w 2010 roku, oraz Tajlandia, która z kolei była w ubiegłym roku ulubieńcem inwestorów.

W sprzeczności do wyników analizy wydaje się stać szczególnie pozycja Chin, które obecnie postrzegane są przez rynki jako obszar inwestycyjny o podwyższonym ryzyku. Inwestorzy obawiają się efektów chłodzenia lekko przegrzanej chińskiej gospodarki. Wysoka pozycja Chin wynika najprawdopodobniej z dwóch faktów: relatywnie małego udziału inflacji w rankingu ryzyka oraz wzięcia pod uwagę indeksu Shanghai SE Composite, który mocno spadł w ubiegłym roku, uatrakcyjniając tym samym wycenę akcji. Nie wszystkie jednak spółki z tego indeksu mogą być obiektem zainteresowań inwestorów zagranicznych. Tymczasem indeks akcji B, czyli tych które mogą być nabywane przez kapitał zagraniczny, silnie wzrósł, i z tego powodu wyceny wchodzących w jego skład akcji nie są już tak atrakcyjne.

Zaprezentowana macierz nie uwzględnia oczywiście wszystkich czynników, które mogą wpływać na przyszłą kondycję uwzględnionych w analizie państw. Problematyczne oczywiście może też być zastosowanie przyjętych przez nas wskaźników i oraz przyporządkowanych im wag (świadczyć o tym może choćby przykład Chin). Nie wszystkie prezentowane państwa są też, z perspektywy polskiego inwestora, łatwo dostępne pod kątem możliwości zainwestowania. Staraliśmy się co prawda usunąć z rankingu najbardziej egzotyczne kraje, ale np. wśród dostępnych w Polsce funduszy inwestycyjnych dosyć trudno jest znaleźć produkt dedykowany, dajmy na to, wyłącznie akcjom norweskim. Niemniej jednak tak przygotowane zestawienie może stać się cenną, wstępną wskazówką poglądową wspierającą inwestora w doborze zróżnicowanych regionów geograficznych do własnego portfela funduszy inwestycyjnych.