Rynki akcji: kolejne bańki spekulacyjne w 2010?

Przeczytaj także: Rynki finansowe: czeka nas trudny 2010 rok?

Zakończenie (bez liczb)

Rynkowa praktyka uczy, że bąble spekulacyjne puchną nie tylko dłużej od oczekiwań tych, którzy je widzą, ale też dłużej niż sugerowałyby to resztki zdrowego rozsądku. Obecna bańka napompowała parkiety południowoamerykańskich rynków wschodzących w pobliże rekordów poprzedniej hossy, zmiotła grubo ponad połowę bessy na rynkach rozwiniętych, w sąsiedztwo rekordu pchnęła również ceny miedzi rzekomo ważko związanej z twardymi fundamentami gospodarczymi. Niedawne rekordy cen złota są w tym wszystkim jeszcze relatywnie najbardziej uzasadnione, choć w przeszłości dla giełd nie wróżyło to niczego pozytywnego.

Miraż recesji typu V będzie trwał co najwyżej dopóty, dopóki głośno wyrażane nadzieje gremiów monetarnych, rządowych i bankowo-analitycznych umrą jako ostatnie w umysłach społeczeństw zawiadowanych przez owych dygnitarzy. Być może wcześniej zadziała zdrowy rozsądek tych, którzy z ostatniej bessy wyciągnęli niekiedy bolesne lekcje. Jeśli nawet, to efekt tego będzie znikomy z racji mikroskopijnego odsetka takowych osobników. Pozornie bezgraniczne zalewanie rynków tanim pieniądzem skończy się jeszcze większym niż dwa lata temu bezmiarem finansowej katastrofy.

Inwestorski świat nic sobie nie robi z zapaści USA i Wielkiej Brytanii, ale również z przypadku: Islandii, Łotwy, Ukrainy, Dubaju, Grecji. Jak na statystykę typową dla prosperity w krótkim czasie wystąpiło zdecydowanie za dużo tych "przypadków". Który kraj będzie następny? Nie jestem pewien czy kolejna odsłona katastrofy nastąpi w pełnej krasie już w br., jednak po jej zaistnieniu będzie nas wszystkich czekać wieloletnia kuracja na wzór japoński. Tak czy owak, pokaźne spadki w jakimś pośrednim okresie 2010 r. mamy jak w banku.

Miało być bez liczb zatem proszę bardzo: giełdy pożegnają bieżący rok na niższych poziomach aniżeli go tak triumfalnie zaczęły. Kontrariańskie myślenie popłaca zwłaszcza podczas zbiorowo zakłamywanego obrazu makroekonomicznego z wpajaną wizją definitywnego końca recesji i kryzysu na czele. Na koncercie życzeń można skorzystać tylko wtedy, gdy pamięta się jak wypadły poprzednie koncerty. Dlatego czasem dla emocjonalnego orzeźwienia warto pochylić się nad zapatrywaniami Nouriela Roubiniego, Marka Hulberta bądź Roberta Prechtera. Cokolwiek by się nie stało, Stany Zjednoczone i tak utrzymają swój nieskazitelny rating AAA, podczas gdy premie dla czołowych wizjonerów zaczepionych w bankach inwestycyjnych zostaną należycie wypłacone za kolejny rok "cudownego" zarządzania cudzym kapitałem.