Euroobligacje źródłem kapitału dla firm

Przeczytaj także: Inwestycje w fundusze dolarowe opłacalne?

Obligacje zagraniczne mogą być denominowane w zasadzie w dowolnej walucie. Decyzję podejmuje emitent, oceniając szansę powodzenia emisji oraz ryzyko kursowe wybranej waluty. Najczęściej stosowane waluty to: USD, EUR, GBP, JPY, CHF. Na rynkach międzynarodowych można spotkać także obligacje dwuwalutowe, w przypadku których odsetki są płatne w jednej walucie, a nominał w innej. Popularne od lat 80. ubiegłego wieku, stanowią atrakcyjną ofertę dla firm finansujących zagraniczne spółki zależne. Przykładem takich papierów mogą być obligacje wyemitowane przez japońską firmę z nominałem w dolarach i kuponami w euro. Emisja obligacji na rynki zagraniczne daje możliwość osiągnięcia korzystnego efektu marketingowego na skalę międzynarodową. Emitent ma doskonałą okazję do zaistnienia na międzynarodowym rynku. Przeprowadzona z pełnym sukcesem sprzedaż obligacji, a także wywiązywanie się z obowiązków wobec obligatariuszy (wypłaty odsetek i wartości obligacji) mają bezpośredni wpływ na sukces następnych emisji oraz sprzedaż z atrakcyjnym - z punktu widzenia emitenta - oprocentowaniem.

Kupony, transze, rating

Obligacje zagraniczne są emitowane zazwyczaj na okres od roku do 25 lat. Największą popularnością cieszą się obligacje o terminie wykupu od 3 do 10 lat. Emitent podejmuje decyzję o terminie, uwzględniając szanse powodzenia emisji oraz ryzyko kursowe, wzrastające wraz ze wzrostem okresu do wykupu.

Oprocentowanie, należące do świadczeń pieniężnych, wynikających z obligacji, ustala emitent biorąc pod uwagę aktualną sytuację rynkową, ryzyko kursów walut i stóp procentowych, posiadany rating oraz szanse powodzenia sprzedaży emisji. W zależności od sposobu kształtowania i uwzględnianych parametrów, najczęściej stosuje się oprocentowanie stałe, a niekiedy zmienne, oparte o stopę referencyjną danego rynku finansowego, jak LIBOR lub innych instrumentów finansowych, np. rentowność bonów skarbowych. Częstotliwość wypłaty kuponów najczęściej jest półroczna i roczna.

Inną formą wynagrodzenia dla obligatariuszy może być dyskonto przy sprzedaży obligacji zerokuponowych. Emisja obligacji zagranicznych może być realizowana poprzez sprzedaż pojedynczej transzy obligacji lub wielu transz, w ramach wieloletniego programu emisji obligacji średnioterminowych (Euro Medium Term Note, "EMTN"). Program emisji określa m.in. wielkość planowanego docelowego zadłużenia emitenta, przy czym istnieje możliwość dużej swobody w ustalaniu wartości emisji, terminu wykupu i waluty. Stosowanie takich programów upraszcza proces przygotowania kolejnych emisji, gdyż sporządzony prospekt emisyjny zachowuje ważność przez 12 miesięcy, a do każdej kolejnej emisji wystarczy opracować skróconą informację „Pricing Supplement”, której forma jest precyzyjnie określona. Emisja obligacji może być skierowana do wybranej grupy inwestorów (emisja prywatna) lub do nieokreślonego adresata (emisja publiczna).