Fundusze mieszane: warto czy nie?

Przeczytaj także: Fundusze na każdą okazję

Podsumowując, choć zarządzający funduszami zrównoważonymi w reakcji na zmieniającą się sytuację rynkową, mają przecież możliwość pewnego przemieszczania środków pomiędzy częścią akcyjną i dłużną portfeli, to nie zawsze potrafią to wykorzystać.

Niewątpliwie znaczny wpływ na gorsze wyniki mają wysokie koszty zarządzania. W przypadku funduszy zrównoważonych mamy bowiem do czynienia z opłatami zdecydowanie bliższymi tym, które pobierane są w przypadku funduszy akcji. Można się o tym przekonać, porównując wskaźnik TER (Total Expense Ratio), informujący o faktycznym procencie aktywów funduszu, stanowiącym jego koszty operacyjne pokrywane przez uczestników. Żeby minusy nie przesłoniły plusów

Fundusze mieszane mają też oczywiście swoje zalety. Naszym zdaniem najważniejszą z nich jest ta, która pomaga zachować dyscyplinę w inwestowaniu. Lokując pieniądze w funduszu zrównoważonym, nasze środki dzielone są w ramach niego w odpowiednich proporcjach pomiędzy akcje i obligacje, i bezpośrednio nie mamy wpływu na kształt jego portfela. Siłą rzeczy, przez cały okres inwestycji w dany fundusz, utrzymujemy jedną, przyjętą na początku strategię.

W przypadku inwestowania odrębnie w fundusz akcji i obligacji, narażamy się na dodatkowe ryzyko, które wynika ze słabości ludzkiej silnej woli. Chodzi o to, że może pojawić się tendencja do odbierania wzrostów i spadków poszczególnych składników portfela indywidualnie, a nie poprzez pryzmat portfela jako całości. Od tego już tylko krok do pojawienia się pokusy do ciągłego ingerowania w jego skład i tym samym odchodzenia od pierwotnie przyjętej strategii, co być może samo w sobie nie jest takie złe, często jednak takie decyzje podejmowane są pod wpływem silnych emocji i mogą obracać się przeciwko nam.

Warto też pamiętać, że powstrzymując nerwy na wodzy i dokonując zmian tylko po to, żeby zachować pierwotną strukturę portfela, zachwianą na skutek zmian cen poszczególnych jego składników, będziemy ponosić dodatkowe koszty. Część jednostek w jednym funduszu trzeba bowiem w takiej sytuacji umorzyć, żeby za uzyskane w ten sposób pieniądze zakupić jednostki w drugim. To zachwianie struktury w większym stopniu dotyczy jednak osób inwestujących jednorazowo. W przypadku wpłat systematycznych, np. co miesiąc, można na bieżąco redukować to zachwianie, zmieniając proporcje wpłat do poszczególnych funduszy.

Stałość i zmienność

Z technicznego punktu widzenia fundusze mieszane są niczym innym jak połączeniem funduszy akcji z funduszami dłużnych papierów wartościowych (obligacji). Są zatem klasycznym „2w1”. Przy czym fundusze zrównoważone i stabilnego wzrostu charakteryzuje w miarę sztywna polityka inwestycyjna. Oznacza to, że zgodnie ze statutami utrzymują one zaangażowanie w poszczególne klasy aktywów na ściśle określonych, stałych poziomach. Dla funduszy zrównoważonych jest to zazwyczaj 50/50, zaś w przypadku funduszy stabilnego wzrostu mniej więcej 75/25, na korzyść instrumentów dłużnych.

Odrębną grupę stanowią fundusze aktywnej alokacji aktywów, tzw. timingowe. Ich polityki inwestycyjne są bardzo elastyczne i dają zarządzającemu dużą swobodę. Udział poszczególnych klas aktywów jest zmienny – może się wahać w przedziale nawet od 0 do 100 proc. i zależy od oceny sytuacji przez zarządzającego. Dlatego nie uwzględniamy ich w tym raporcie.

Wszystkie wyliczenia w oparciu o bazę danych serwisu Analizy Online.