witek <w...@g...pl.spam.invalid> napisał(a):

> A co to ma do tego czy to polskie, czy nie.
> To jest kwestia człowieka i jego słabej psychiki, a nie kwestia banku
> czy kraju.
> Z kartą kredytową jak z alkoholem. Trzeba uważać.
> I albo się człowiek leczy, albo spada na dno.
> Wiesławowi należy pogratulować wyjścia z dna i życzyć mu więcej
> szczęścia w przyszłości.
> A karty kredytowe należy pociąć i wyrzucić.
> Już wie, że nie są dla niego.

Karta kredytowa jak karta. Limity małe, można zacisnąć pasa i odbić sie od
dna.

Cyrk zacznie się już za kilka lat, kiedy ci, którzy zaciągnęli kredyty
hipoteczny przy wyżyłowanej (na ile Wujek Frank tylko pozwala) zdolności
kredytowej.

Kredytu hipotecznego nie mam. Mieszkanie nie tylko dla siebie ale i na
wynajem.
Przez ostatnie 10 lat tylko jedni najemcy od początku do końca zapłacili
czynsz, reszcie po roku, dwóch zaczynało brakować pieniędzy (brakło pracy). A
mieszkanie drogie (ci, którzy już na starcie nie są w stanie zapłacić ze 200
zł więcej za lepszy standard gwarantują kłopoty z czynszem), w centrum,
biednym studentom bez pracy z definicji nie wynajmuję.

Różnica między mną a bankiem jest taka, że ja, mając umową podpisaną na
kolejny rok nie jestem w stanie wymusić spłaty czynszu i mogę szukać tylko
kolejnego lokatora. Bank jest zabezpieczony i swoje odzyska.

Tyle porannych przemyśleń na temat zadłużania się do emerytury, kiedy nie ma
się zdolności kredytowej.

--
Wysłano z serwisu Usenet w portalu Gazeta.pl -> http://www.gazeta.pl/usenet/