On 2013-07-12, Piotrek <p...@p...na.berdyczow.info> wrote:

[...]

>> A wpaść niezwykle łatwo, bo musisz to robić f2f. I to za co?
>> Kwoty w sklepach to raptem 50 zł jednorazowo, bo inaczej karta poprosi
>> o pin. A przy ponownym użyciu trzeba mieć ponownie zbliżoną, bo inny
>> będzie CR. Pomyśl przez chwilę jakie to jest ryzykowne w realnym życiu,
>> a nie w warunkach laboratoryjnych.
>
> Ale zgaduję, że w realnym życiu nie używa się do fraudów urządzeń
> ogólnodostępnych tylko profesjonalnych (które potrafią się komunikować
> na odległości nieco większe niż te 10-15 cm). A samą fraudową płatność
> robisz jak wiesz, że masz w zasięgu kartę, która odpowie.

Ale co to znaczy "masz w zasięgu"? Musisz przez dobrą chwilę popindalać za kimś.
Nawet jak zasię jest większy niż 20 cm, to *i tak* ludzie się ruszają, obracają
rozmawiają, poruszają. A profesjonaliści się za drobnymi nie uganiają, właśnie
o to chodzi w całej idei. Za duże ryzyko do potencjalnego potencjalnego zysku
IMHO.

> Tak więc ryzyko niewielkie, natomiast zyski to tylko kwestia skali i
> umiejętności dystrybucji pozyskanych w wyniku fraudu towarów.

Kwestia oceny. Jak dla mnie jest bardzo duże. I właśnie o to chodzi.

>> w czasie transakcji online. A i tak istotniejsze jest:
>> - wyłączenie transakcji internetowych
>
> Czy odpowiadasz za fraudy przy transakcjach MOTO/internetowych?

Zależy od banku. Podpadasz pod dokładnie ten sam przepis co transakcje
offline/zbliżeniowe. W jednym banku uznają reklamację, w innym nie.

>> - wyłączenie transakcji offline
>> co powoduje że karta staje się mało wygodna i mało użyteczna.
>
> Ale dla kogo? Dla użytkownika? A jaki to problem *dla użytkownika*
> poczekać x sekund na autoryzację on-line?

Gdzie x jest w okolicach 30, zamiast w okolicach 4.
To nie jest problem. To jest po prostu mniej wygodne.
Ja jak mam do wyboru: karta online, karta offline, gotówka,
to zawsze wolę offline.

--
Wojciech Bańcer
p...@p...pl