Bogdan B. <b...@h...pl> wrote:
> Czy ktoś pamięta skąd się wzięło sformułowanie jak w temacie? W końcu
> na grupie często się powtarza, a właściwie nie wiem skąd pochodzi?


Tu nie tylko chodzi o bank. Jest kilka zawodow i instytucji, ktore mozna tak
nazwac.
Chodzi glownie o to, ze jego dzialalnosc jest scisle regulowana przepisami
prawa (zauwaz - prawo bankowe - a nie ksh) i kontrolowana przez liczne
instytucje (np. nadzor bankowy).

jest jeden artykul, ktory pewnie odpowiedzialby na twoje watpliwosci, ;)
niestety nie mam pelnej wersji, a na SGHu nie zauwazylem tego czasopisma.

Glosa - Przegląd Prawa Gospodarczego nr 2/2003, Bank jako instytucja
zaufania publicznego, Andrzej Janiak


Banki powszechnie zaliczane są do instytucji zaufania publicznego. Stawiane
są im najwyższe wymagania co do kwalifikacji i staranności przy wykonywaniu
powierzonych zadań. Stosuje się wobec nich surowe zasady odpowiedzialności,
wprowadza bardzo rozbudowane regulacje ostrożnościowe, których zasadniczym
celem jest zapewnienie bezpieczeństwa depozytów oraz budowanie i utrwalanie
społecznego zaufania do instytucji finansowych. Stworzono nawet "Zasady
dobrej praktyki bankowej". Masowe gromadzenie w bankach pieniędzy, zarówno
przez ludność, jak i przez organizacje i przedsiębiorstwa, zdają się
potwierdzać istnienie publicznego zaufania do banków, jednak sondaże
wskazują, że tylko co czwarty Polak darzy zaufaniem bankowców i finansistów.
Jakie przesłanki powodują więc, że można mówić o banku jako instytucji
zaufania publicznego i czy podstawy normatywne dla zakwalifikowania banków
do tej kategorii są oczywiste i dostatecznie wyraźne? Między innymi na te
pytania odpowiada w swoim artykule Andrzej Janiak.