> To ja pisalem o lenistwie pytajcego. Teraz akurat mam mechaniczna robote i
> tak sobie przypomnialem, ze na ten przyklad w Niemczech czesto smieja sie
> (no moze tylko robia glupie miny) z naszego formalnego podejscia do wielu
> spraw. Tam czesc interesow robi sie prawie na gebe. Znaczy jak sie umowie
z
> kims, to mu to potwierdze pisemnie i bedzie dokladnie tak jak sie
> umowilismy. Slowo jest swiete. No prawie. Ot roznice.

Wszystko pięknie - tylko jak to ma się do tej sprawy? Tutaj nikt się z nikim
o nic nie umawiał. Dopiero zamierzał się umówić (klient z bankiem o
prowadzenie rachunku). Czy Twoje doświadczenia obejmują też takie sytuacje?
Tzn. "zamiar=umowa" ? Nie sądzę. W końcu po coś bank określił procedury
otwarcia rachunku, prawda? A skoro określił, to niech się sam ich trzyma.
Skoro do otwarcia rachunku nie wystarczy bankowi "gęba" klienta (a potrzebny
jest podpis i uwierzytelnione notarialnie dokumenty), to chyba tego należy
sie w TYM WYPADKU trzymać. Tak przy okazji - to nie jest wątek o sposobach
zawierania umów W OGÓLE, tylko o sposobie zawarcia TEJ KONKRETNEJ UMOWY. A w
świetle opisanych faktów umowy w ogóle nie ma.