Jarosław Lech napisal:

> Zbyt skrótowo napisałem, przepraszam. Skróty mogły spowodować
> wrażenie, że namawiam do solidnej rozróby, czego nie miałem w intencji.
> Mam nadzieję, że widać to choćby po poradach bliżej końca mojego postu.

Owszem, im blizej konca, tym bylo lepiej, wiec staralem sie rowniez
zachowac powsciagliwosc w swoim poscie. W koncu mezczyzne poznaje sie po
tym, jak konczy, nie zaczyna, wiec bylo OK ;)

> Kasjer(k)om trochę powinno się dostać, zwłaszcza jeśli udają, że
> robią koledze wielką łaskę, przyjmując duże nominały i mając w kasie
> drobne w ilości niezbędnej do wydania reszty w każdej sytuacji.

Gdy odpowiadalem Kamilowi wspomnialem, ze kazda sytuacje trzeba rozpatrywac
indywidualnie. Jesli kasjerki robia... wiesz co, bez polskich znakow nie
uzyje tego slowa, bo zaczna sie dziwne komentarze ;) to owszem, mozna by
rzucic jakas cierpka uwage... Inaczej jest jesli kasjerki nie maja drobnych
nie ze swojej winy... zreszta przejdzmy dalej, rozwine to.

> Inna sprawa, czy bardziej winne są kasjerki, czy ich kierownik.

A to swoja droga, dobrze, ze o tym wspominasz. A teraz obiecane rozwiniecie
;) Znajomy prowadzi sklep komputerowy polaczony z kawiarenka internetowa.
Stara sie byc przygotowany na sytuacje, z ktorymi boryka sie Autor watku.
Ale czasem, w losowo wybrane dni miesiaca, jest seria klientow placacych
np. za plyte CD czy godzine Internetu "setka" czy "dwusetka". Pierwszy
klient, drugi... OK. Przy piatym zaczynaja sie schody i nerwowe spogladanie
do kasy. Zdarza sie, ze kolejny klient zostaje _grzecznie_ poproszony o
jakas drobniejsza kase, bo nie ma jak wydac. Wiadomo, nie wygoni klientow
sprzed kompow zeby zamknac sklep i leciec rozmieniac. Zreszta w poblizu tez
sa male sklepiki i z rozmienieniem moze byc problem. A klient wowczas
wyskakuje z wiazanka. Stad moja propozycja, by na takie zdarzenia spogladac
szerzej.

> Brak reakcji pozwalającej unikać takich sytuacji świadczy o
> lekceważeniu klientów, a to chyba jest jakiś pretekst do uznania, że być
> może nie wszyscy pracownicy zajmują odpowiednie dla swoich umiejętności
> stanowiska.

Jak slusznie zauwazyles wyzej, moze byc to wina kierownika/wlasciciela, nie
zas kasjerki/kasjera. A wtedy lekcewazy Ciebie, jako klienta, "sklep", a
nie obslugujaca Cie osoba i nie ma co sie na niej wyladowywac. Co do
reakcji w takim wypadku, to juz oczywiscie kwestia osobnicza... mnie nie
chce sie robic awantur, wole zaglosowac nogami i zmienic sklep, jesli
gdzies mnie nie chca :) Jesli obslugujaca mnie osoba jest nieprzyjemna,
moge najwyzej rzucic spokojnie jakas zlosliwa uwage, a do tego akurat mam
talent :)

> Być może. Ale lepiej byłoby, gdyby się dobrze przygotowali do
> przyjmowania zapłaty kartami płatniczymi. Dzisiaj nie ma od tego
> ucieczki - chyba że ma się interes na skalę Macro albo działa dla
> specyficznego przekroju klientów, ajk np. Lidl.

Po spojrzeniu w naglowek Twojego postu przypuszczam, ze jestes z Opola. I
to dla mnie, jako mieszkanca wiochy zabitej dechami, zamyka ten punkt
rozmowy ;) Ja tez bym chcial, by bylo, jak piszesz. Ale u mnie karte "sobie
moge", a w pobliskich miasteczkach rowniez moge sie nia posluzyc w
markecie, na stacji benzynowej i jeszcze w _kilku_ miejscach. Insza
inszosc, ze w niektorych branzach, takze najblizej mi znanej - komputerowej
- marze sa ponizej 10% i prowizja od transakcji karta slicznie zzera spora
czesc zysku. Duzy udzial ma w tym fakt, ze prowizje w Polsce naleza do
najwyzszych... czyli znowu musimy przebudowac caly system :/

> Jeszcze nigdy, bez względu na to, jak byłoby mi to nie na ręgkę, nie
> marudziłem na żaden sposób wydania reszty.

Dlatego nie pisalem personalnie do Ciebie.

> I wiesz co? Gdyby kasjerki w
> sklepach były wyszkolone jak należy, wiedziałyby, co odpowiedzieć
> marudnemu klientowi (dokładnie to, czego jutro rano Tomek powinien
> dowiedzieć się w Inspekcji handlowej).

Dokladnie tak.

> Tomek (to do autora wątku), a jak to jest z zachowaniem tych
> ekspedientek/kasjerek: jak nie mają jak wydać reszty, to rzucają Ci w
> twarz "nie ma" i patrzą jak na chłpaka na posyłki, który zaraz pobiegnie
> rozmieniać pieniądze, czy jest to raczej spojrzenie przepraszające,
> osoby, która rzeczywiście nie mogła takiej sytuacji przewidzieć i wyraża
> swoim zachowaniem przeprosiny i prośbę, żeby jej pomóc w niezręcznej
> sytuacji?

Trafiles teraz w sedno sprawy. Dokladnie o to mi chodzilo.

>>> Jeśli to nie pomioże, to... poszukaj innego sklepu na robienie
>>> większych zakupów po wypłacie.
>> I, jesli ktos naprawde _musi_ placic duzymi nominalami, to byloby
>> wyjscie optymalne.
> Gówno prawda.

Hmmmm...

> Nie licz na to, że powstaną specjalne sklepy dla
> płacących dużymi nominałami. Raczej sklepy nie przyjmujące ich, bo nie,
> będą traciły klientów.

Najpierw mi zaprzeczyles, by w nastepnym zdaniu wyrazic to, do czego
zmierzalem :) Moze nie napisalem tego wystarczajaco wyraznie - mea culpa.

> Twoje "żyj i daj żyć innym" pasuje tu jak garnitur na strój
> roboczy szambonurka.

A co Cie obchodzi, jak sie ktos ubiera? ;)

Jacek