Konta bankowe: jednolite standardy dla całej UE?

Przeczytaj także: Rynki wschodzące mają banki z potencjałem

Powszechnie dostępne i zrozumiałe informacje o cenach są faktycznie warunkiem niezbędnym do zaistnienia międzynarodowej konkurencyjności poszczególnych sektorów bankowych i instytucji w skali europejskiej. Osiągnięcie tego celu nie jest jednak zadaniem łatwym. W każdym z krajów UE spotkamy zupełnie różne struktury ofert produktowych i siatki opłat. Stanowią one odpowiedź danego sektora na specyficzne zapotrzebowanie jego lokalnych konsumentów. Jak ocenia analityk Deutsche Bank Research, ofiarą standaryzacji może potencjalnie paść innowacyjność i dywersyfikacja produktów, co z kolei szybko stanie się problemem zarówno dla banków, których klienci mają bardzo różne preferencje, jak i dla samych konsumentów. Ponadto ujednolicony format informacyjny, skupiający się przede wszystkim na aspektach cenowych może nieść ze sobą ryzyko, że innym czynnikom, takim jak np. obsługa klienta, będzie się poświęcać mniej uwagi.

Z kolei w kwestii wpierania procesu przenoszenia rachunku pomiędzy instytucjami w dwóch różnych państwach pojawia się pytanie, na ile ingerencja KE jest tu w ogóle potrzebna. Zdaniem Moniki Szlosek z Deutsche Bank PBC, mobilność klientów i możliwość dokonania zmiany usługodawcy jest oczywiście istotnym elementem konkurencji w każdej branży, również na rynku finansowym, jednak praktyka pokazuje, że klienci banków rzadko odczuwają taką potrzebę, a jeśli już, proces przenoszenia konta do innego banku uważają za stosunkowo prosty.

Procedury i koszty związane z przeniesieniem konta już dziś nie różnią się specjalnie od tych, które obowiązują przy zmianie dostawcy energii elektrycznej czy telewizji. Według danych Eurobarometru, z 2011 r. ponad 80 proc. respondentów w Unii nie przenosiło do tej pory rachunku bankowego, bo po prostu nie widziało takiej potrzeby. Faktycznie, jak pokazują badania KE (cytowane m.in. w jednym z raportów Deutsche Bank Research), aż 88 proc. obywateli UE w ciągu ostatnich 5 lat nie zmieniło swojego konta ani razu. Według badań Eurostatu, Polska jest jednym z 5 krajów, w których zmiana konta jest najmniej kłopotliwa. W 2011 roku odsetek klientów, którzy chcieli zmienić bank i napotkali jakiekolwiek problemy przy zmianie konta, wyniosła ok. 35 proc.

Jeśli chodzi o transgraniczne przenoszenie rachunków pomiędzy bankami, zainteresowanie tego typu usługą jest marginalne, biorąc pod uwagę fakt, że tylko 3 proc. obywateli UE posiada konto w zagranicznym banku, a 5 proc. w ogóle rozważa skorzystanie z takiej możliwości. „Można ubolewać, że odsetek ten jest znikomy. Wszystko wskazuje jednak na to, że jest to przede wszystkim kwestia braku potrzeb, a nie unijnego standardu. Jest zatem wątpliwe, że nowe przepisy mogłyby w zasadniczy sposób zmienić tę sytuację” – czytamy w komentarzu Patricii Wruuck.

Różnice pomiędzy rynkami państw unijnych na pewno utrudniają stworzenie wspólnych zasad, które stanowiłyby rzeczywistą wartość dodaną. Wprowadzane rozwiązania muszą być przede wszystkim elastyczne, aby można je było sensownie zastosować we wszystkich państwach członkowskich. Tylko w takim wypadku plany Komisji będą naprawdę skuteczne.