Oprocentowanie kredytów w PLN w dół

Przeczytaj także: RPP podnosi znów stopy procentowe. Kredyty zdrożeją

Decyzja Rady Polityki Pieniężnej o utrzymaniu kosztów pieniądza na poziomie 3,5% wpisuje się w ogólnoświatowy trend. Banki centralne nie myślą o kolejnych obniżkach stóp procentowych albo w obawie przed wzrostem inflacji, albo dlatego, że dotarły już „do ściany”. W większości rozwiniętych państw banki centralne sprowadziły koszt pieniądza do bardzo niskiego poziomu. W Ameryce stopa procentowa wynosi 0,25%, tak samo jest w Kanadzie, Szwajcarii oraz Szwecji. Najniższe stopy procentowe są w Japonii (0,1%). W Wielkiej Brytanii jest to 0,5%, a w strefie euro 1%. W Danii koszt pieniądza sięga 1,2%, w Norwegii 1,25%, a w Czechach 1,5%. Na drugim biegunie jest Wenezuela z kosztem pieniądza na poziomie blisko 20%. 12% wynosi w Islandii, po 11% w Rosji i na Ukrainie, a ponad 10% w Argentynie.

W naszym regionie najwyższe stopy procentowe są bardzo zróżnicowane. Oprócz skrajnych przypadków Rosji i Ukrainy oraz Czech, mamy 8,5-proc. koszt pieniądza na Węgrzech (w tym tygodniu spadły aż o 1 pkt proc.) i 9-proc. w Rumunii i 8,5-proc. w Turcji. Natomiast na Łotwie wynosi 4%, na Litwie 1,75%, a 2,24% w Bułgarii. Taka różnorodność to pochodną odmiennych problemów, z jakimi borykają się poszczególne kraje. Część walczy z kryzysem tnąc stopy procentowe, inne też są nim ogarnięte, ale jednocześnie muszą dbać o to, by zachęcić inwestorów zagranicznych do pozostania u nich, do czego zachętą ma być atrakcyjne oprocentowanie pieniądza.

Na tym tle polska polityka pieniężna plasuje się w środku stawki. Nadzieje na dalszy spadek inflacji pozwalają myśleć o utrzymywaniu łagodnego nastawienia, tak samo jak brak perspektyw podwyżek stóp procentowych na świecie, które zmniejszałyby atrakcyjność naszych aktywów. Jednocześnie jednak inflacja wciąż jeszcze nie jest na zadowalającym poziomie, bo dopiero udało się ją zbić do górnej granicy celu inflacyjnego, a w perspektywie mamy batalię o przyszłoroczny budżet, którego kształt może wpływać na postrzeganie przez inwestorów zagranicznych naszego kraju.

Tymczasem dla rynków finansowych decyzje RPP nie mają od dłuższego czasu większego znaczenia. Z punktu widzenia obligacji oraz złotego dużo istotniejsze jest nastawienie globalnych inwestorów do rynków wschodzących, a szerzej do ryzykownych aktywów. Dobrym tego przykładem były ostatnie dni, kiedy wraz ze zwyżką cen akcji wyraźnie zyskiwał też złoty. Skłonność do ryzyka globalnych graczy ma też znaczenie dla kondycji naszych obligacji. Korzystnym ich nastawieniem można tłumaczyć odporność naszych papierów skarbowych na słabą koniunkturę na bazowych rynkach obligacji.