Stopy procentowe w USA w centrum uwagi

Przeczytaj także: OECD: ECB i BoE nie powinny obniżać stóp

Będzie się liczyć to, co ją poprzedza, czyli systematycznie pogarszające się prognozy zysków amerykańskich spółek na IV kwartał oraz wyraźny skok rentowności długoterminowych obligacji. Na koniec minionego tygodnia analitycy szacowali, że zyski spółek obniżą się w IV kwartale o 0,8%. Jeszcze tydzień wcześniej liczyli na wzrost o ponad 1 proc., a w początkach listopada o ponad 8%. Dochodowość obligacji 10-letnich w Ameryce podskoczyła w piątek o kilkanaście punktów bazowych, w czym odbijała się niepewność dotycząca tego, jak dalej kształtować się będzie polityka monetarna w USA. Lepsze dane z rynku pracy praktycznie przekreśliły nadzieje na cięcie stóp o 0,5 pkt proc., które pojawiły się w poprzednich dniach.

W kontekście wtorkowej decyzji FOMC ważne będzie również to, co nastąpi po niej, czyli publikacja listopadowej inflacji. Może to postawić w zupełnie innym świetle wtorkowe rozstrzygnięcie, gdyby potwierdziło się utrzymywanie się presji inflacyjnej, a stopy zostałyby obcięte. Napięcie będzie zwiększać fakt, że komentarze po posiedzeniu FOMC z końca października, wywołały silną przecenę na giełdach. Przypomnijmy, że wtedy władze monetarne wskazały na wyrównanie się ryzyka wzrostu inflacji i spadku tempa rozwoju gospodarczego. Zostało to odebrane jako zapowiedź zatrzymania przynajmniej na jakiś czas cyklu obniżek stóp procentowych. Warto w tym kontekście też zwrócić uwagę na komentarze po obcięciu stóp przez Bank Anglii w ostatni czwartek. Mimo, że decyzja była nieoczekiwana, nie wywarła dużego wrażenia na inwestorach. Równocześnie pojawiły się opinie o narażaniu przez Bank Anglii gospodarki brytyjskiej na ponowne zwiększenie presji inflacyjnej i wskazywano, że gospodarka na tańszym pieniądzu w takiej sytuacji niewiele skorzysta.

Już dawno decyzje banków centralnych nie niosły ze sobą tak dużego ryzyka dla inwestorów, jak obecnie. Dzieje się tak dlatego, że trudno jednoznacznie wyłowić nastawienie banków do zdarzeń w gospodarce. Jeszcze dwa tygodnie temu szef Banku Anglii wspominał o niekorzystnych zjawiskach w zakresie presji inflacyjnej. Okazało się, że kluczowym czynnikiem branym pod uwagę przy decyzji o cięciu stóp procentowych, były pogarszające się warunki na rynku pieniężnym. O tym samym wspominano w komentarzach towarzyszących decyzji Banku Kanady. Pojawia się więc pytanie, czy jeśli ustąpią trudne warunki na rynku pieniężnym, to stopy zostaną podniesione z powrotem. Gdyby liczyć na konsekwencję banków centralnych, to taki wariant należałoby brać pod uwagę. Równocześnie pojawia się pytanie o skuteczność działań banków centralnych, skoro nie są w stanie istotnie zbić w dół stawek Libor, oprocentowania pożyczek, jakich banki sobie nawzajem udzielają.

Nasza giełda zbliżyła się w efekcie ostatniego wzrostu do bardzo istotnego poziomu. W przypadku indeksu WIG wyznacza go przełamana kilka tygodni temu 12-miesięczna średnia krocząca, do której indeks dotarł teraz od dołu. Wyjście ponad nią byłoby silnym argumentem przemawiającym przeciwko powrotowi zniżek na parkiet. W podobnych kategoriach należy rozpatrywać zachowanie indeksów sWIG80 i mWIG40 na wysokości sierpniowych dołków, do których doprowadziło, trwające od połowy listopada odbicie. Te dołki stanowią silny opór, ale ich przełamanie miałoby optymistyczny wydźwięk. Jest mało prawdopodobne, by tak ważne rozstrzygnięcia zapadły przed decyzją FOMC.