Jak radzi sobie waluta Chile?

Przeczytaj także: Koronawirus i rynek walutowy: czy PLN poradzi sobie z pandemią?

Od początku 2016 roku peso chilijskiego (CLP) doświadczało zdecydowanej aprecjacji. Aczkolwiek wraz z końcem 2017 roku i szerokim umocnieniem dolara amerykańskiego, waluta Chile doświadczyła spadku kursu o około 15% względem USD, notując dużo łagodniejszy spadek w parze z polskim złotym. Peso chilijskiemu zdecydowanie ciążył zeszłoroczny spadek cen miedzi, której produkcja jest jednym z istotnych filarów chilijskiej gospodarki. Dotychczas w 2019 roku chilijska waluta uzyskała jednak trochę wsparcia dzięki wyższym stopom procentowym Centralnego Banku Chile.

Produkcja miedzi jest jednym z najważniejszych źródeł przychodów z eksportu w chilijskiej gospodarce. Eksport surowca zaspokaja około 50% popytu zewnętrznego na towary z Chile oraz odpowiada za jedną piątą PKB kraju. Jednym z czynników, które odpowiadały za zeszłoroczny spadek cen surowca były obawy o spowolnienie gospodarcze w Chinach, które są jednym z największych odbiorców surowca na świecie. Zważywszy na istotną rolę, jaką miedź odgrywa w chilijskiej gospodarce, nie dziwi, że na przestrzeni ostatnich lat zachowanie waluty Chile zależało w dużej mierze od zmian cen surowca.

W czwartym kwartale ubiegłego roku gospodarka Chile doświadczyła ekspansji rzędu 3,6% w ujęciu rocznym, notując jednocześnie wysoki poziom wzrostu w ujęciu kwartalnym (1,3%). Boom był spowodowany przede wszystkim zwiększoną produkcją przemysłu wydobywczego, a także wzrostem inwestycji. O 3,6% przyspieszyły również wydatki gospodarstw domowych. W kwietniu Centralny Bank Chile jedynie nieznacznie obniżył prognozy dynamiki PKB. Decydenci dostrzegają zagrożenia, jednak pozostają dość optymistyczni względem perspektyw chilijskiego wzrostu gospodarczego – szacowany wzrost w 2019 r. znajduje się na poziomie 3-4%, w porównaniu z poprzednio zakładanym poziomem 3,25-4,25%.

Gospodarka Chile w oczach Ebury

Niedawne ożywienie gospodarcze w Chile pozwoliło bankowi centralnemu na rozpoczęcie cyklu zacieśniania polityki monetarnej. W listopadzie i styczniu decydenci Centralnego Banku Chile podnieśli stopy procentowe o 25 punktów bazowych w konsekwencji czego referencyjna stopa procentowa wzrosła do 3%. Członkowie banku centralnego stwierdzili, że klimat makroekonomiczny „wydaje się nadal wspierać stopniowe ograniczenie stymulacji monetarnej”. Można zatem oczekiwać, że w Chile przed końcówką 2019 roku może dojść do kontynuacji zacieśniania polityki monetarnej, wszystko jednak zależeć będzie od sytuacji w gospodarce, szczególnie inflacji.

Pod koniec 2018 roku wskaźnik cen konsumentów wzrósł do poziomu przekraczającego 3%, aczkolwiek od tamtej pory inflacja utrzymywała się w okolicach dolnej granicy widełek celu inflacyjnego (2-4%). Niedawne spowolnienie inflacji sprawiło, że wzrosły realne stopy procentowe w Chile, co jest dość dobrym sygnałem, z powodu którego peso najpewniej otrzyma wsparcie. Wspomniane realne stopy procentowe w Chile wynoszą obecnie około 1%.

Uwzględniając to, że realne stopy procentowe są dodatnie, a gospodarka powinna radzić sobie dość dobrze, pozostajemy optymistami względem losów CLP i oczekujemy, że w 2019 roku waluta Chile umocni się w parze z dolarem amerykańskim i większością globalnych walut.

Naszym zdaniem nawet pomimo ostatniej eskalacji konfliktu na linii USA-Chiny, porozumienie między mocarstwami powinno zostać osiągnięte. Jeśli tak się stanie, jeden z istotniejszych zewnętrznych elementów dla przyszłości CLP przestanie zagrażać perspektywom waluty Chile.

Enrique Diaz-Alvarez, Matthew Ryan, Roman Ziruk, analitycy