Kredyt hipoteczny wspólnie z rodzicem, czyli jak zwiększyć zdolność kredytową

Przeczytaj także: Kredyty mieszkaniowe: błędy kredytobiorców

Zakup mieszkania to duży krok – zarówno życiowy, jak i finansowy. Tych, których zwyczajnie na nie stać najczęściej wybierają wspólny kredyt z partnerem, rodzicem lub inną zaufaną osobą. Takie rozwiązanie pozwala „zwiększyć zdolność kredytową”, ponieważ bank bierze pod uwagę dochody wszystkich współkredytobiorców i wnioskodawców. Współkredytobiorca ze stabilnymi dochodami i dobrą historią kredytową może znacznie poprawić szanse na uzyskanie kredytu.

Kredyt z partnerem lub rodzicem – kiedy ma sens?

Wspólny kredyt z partnerem, rodzicem lub nawet z osobą niespokrewnioną, to częsta praktyka wśród młodych osób – najczęściej do 30 roku życia. W przypadku rodziców, banki preferują, by byli oni w wieku nieprzekraczającym 50–55 lat, ponieważ górna granica wieku w momencie spłaty kredytu nie powinna przekroczyć zazwyczaj 75, a czasem nawet 80 lat.

W takiej sytuacji wspólny kredyt może być dla Ciebie rozwiązaniem, jeśli masz niską zdolność kredytową, ale Twoi rodzice mają stałe dochody i chcą cię wesprzeć. Dotyczy to także tych osób, które chcą kupić mieszkanie już teraz, a nie dopiero za kilka lat.

Co daje przystąpienie do kredytu bliskiej osoby?

Korzyści są konkretne:

• Zwiększa się zdolność kredytowa – bank bierze pod uwagę dochody obu stron.
• Możesz kupić większe mieszkanie lub wybrać lepiej skomunikowaną lokalizację.
• Często udaje się skrócić czas oczekiwania na zakup własnego M o kilka lat.

Jak krok po kroku wygląda to w praktyce?

1. Składasz wniosek kredytowy wspólnie z partnerem/rodzicem.
2. Bank analizuje zdolność wszystkich kredytobiorców.
3. Po uzyskaniu pozytywnej decyzji – podpisujecie umowę kredytową.
4. Po kilku latach (a nawet miesiącach) – możesz złożyć wniosek o odłączenie współkre-dytobiorcy od kredytu, jeśli spełniasz wymagania (dochód, stabilność zatrudnienia itp.).

Kiedy prosisz rodziców o wsparcie

Czy przystąpienie rodziców do kredytu wiąże się z ryzykiem? Tak – i warto to wiedzieć zanim pójdziecie do banku. Warto wcześniej porozmawiać i wspólnie zastanowić się, czy rodzice rzeczywiście będą mogli pomóc – czy nie mają własnych planów mieszkaniowych lub finansowych. Jakie ryzyko podejmują rodzice?

Po pierwsze: stają się współodpowiedzialni za dług. W przypadku problemów ze spłatą, bank może zwrócić się także do nich.

Po drugie: rodzice tracą część swojej zdolności kredytowej, co może ograniczyć ich własne plany zakupowe (np. remont, kredyt na inne mieszkanie lub pomoc rodzeństwu).

Dlaczego włączanie dziadków do kredytu to nie zawsze dobry pomysł?

Teoretycznie do kredytu może przystąpić każdy dorosły. To banki jasno wskazują maksymalny wiek w momencie spłaty ostatniej raty. W praktyce oznacza to, że osoby po 65. roku życia mają niewielką szansę, by zostać zaakceptowanymi jako współkredytobiorcy, ponieważ okres kredytowania (np. 25–30 lat) musiałby być znacznie skrócony, a rata – wyższa.

Czy wsparcie może być tymczasowe?

Tak. Gdy po kilku latach (np. 3–5) samodzielnie osiągniesz pełną zdolność kredytową, możesz przejść proces odłączenia współkredytobiorcy. Bank analizuje Twoją sytuację finansową i – jeśli wszystko się zgadza – umożliwia pozostawienie kredytu tylko na twoje nazwisko. Takie rozwiązanie daje spokój rodzicom i samodzielność Tobie.

Autor: Arkadiusz Krysik, doradca kredytowy Domu Kredytowego Victoria