Forex - jak uniknąć oszustwa

Przeczytaj także: Inwestowanie na rynku forex

2. Zazwyczaj program HYIP nie podaje swojej siedziby, formy prawnej, ani nazwisk osób zarządzających. Jeśli ktoś proponuje nam zarządzanie środkami, ale nie oferuje wiarygodnych danych teleadresowych, nie zasługuje na najmniejsze zaufanie.

3. Programy HYIP składają obietnice całkowicie nierealnych stóp zwrotu i nie żądają opłat za zarządzanie. Standard stanowią zyski przekraczające sto procent rocznie, przy czym rekordziści obiecują schematy wypłat w stylu "5.500 % za trzy dni" albo "57.000 % za tysiąc dni roboczych". Jeśli ktoś obiecuje Ci znacznie więcej niż wynosi rynkowy standard i nie żąda w zamian nic szczególnego, traktuj jego ofertę z dystansem.

" Boiler Rooms", czyli "kotłownie"

Podobnie jak programy HYIP jest to typ oszustw charakterystycznych zarówno dla Forexu, jak również dla rynków akcji i derywatów. Jednakże, w przeciwieństwie do programów HYIP dla "boiler room" pracują profesjonalni sprzedawcy, którzy dzwonią do upatrzonych osób i kreując atmosferę sensacyjnej okazji zachęcają do zakupu instrumentów finansowych znajdujących się w ich ofercie. Zazwyczaj po nabyciu wybranego instrumentu, kontakt z "boiler room" staje się niemożliwy albo co najmniej bardzo utrudniony.

Na pierwszy rzut oka "boiler room" sprawia wrażenie renomowanej firmy maklerskiej. Na profesjonalne wrażenie składa się zarówno rozległa wiedza sprzedawcy na temat rynku finansowego, jak również fachowo brzmiąca nazwa firmy (najlepiej coś w stylu "financial corporation" - klient nie musi wiedzieć, że tego rodzaju "financial corporation" można założyć równie łatwo, co kupić hot doga w budce za rogiem). Kluczem do sukcesu jest umiejętne kreowanie gorącej atmosfery wokół wybranych instrumentów finansowych - od tego podgrzewania atmosfery pochodzi właśnie nazwa "boiler room", czyli "kotłownia". Kilka lat temu spopularyzował ją film (2000) w reżyserii Bena Youngera (w Polsce dystrybuowany pod tytułem ""), który celnie oddawał atmosferę fikcyjnej firmy tego rodzaju o nazwie JT Marlin.

Klasyczny przykład oszustwa typu "boiler room" stanowi np. sprawa spółki ze Stanów Zjednoczonych, która przy użyciu marketingu telefonicznego, strony internetowej oraz spotów reklamowych w lokalnym radiu i telewizji promowała swoje usługi inwestycyjne na rynku Forex. Według szacunków Securities and Exchange Commission, zanim aktywa spółki oraz jej twórców zostały zamrożone, zebrali oni 243 tys. dolarów od piętnastu inwestorów z siedmiu różnych stanów oraz dwóch innych państw. Działania twórców First Access Financial, Thomasa H. Keesee oraz Eduardo Lautieri, były symptomatyczne dla wszystkich nadużyć tego rodzaju: nie dysponując żadną infrastrukturą do prawidłowego inwestowania środków na rynku Forex, zapewniali o tym, że posiadają własną "Currency Management Team", która od pięciu lat przynosi zyski rzędu sto procent i na czele której stoi "a world-renowned institutional money manager", który w dodatku jest uważany za "Top 10 certified and rated trader" (niestety nie precyzowali, kto nadał mu ten tytuł).

W tym wypadku reakcja organów nadzoru była bardzo sprawna, ale szybkość ta wynikała głównie z faktu, że oszuści podjęli działalność tuż pod bokiem Securities and Exchange Commission, w Fort Lauderdale na Florydzie. Tymczasem większość podobnych "brokerów" oferuje swoje usługi w innych jurysdykcjach niż ich siedziba, szczególnie często posługując się adresami w centrach finansowych Dalekiego Wschodu. Przykładowo, w ocenie Securities and Futures Commission z Hong Kongu do typowych "boiler rooms" należy np. spółka z siedzibą w Hong Kongu, przed którą ostrzeżenie publiczne wydała również polska . Spółkę Bentley wzmiankuje w podobnym kontekście również holenderski .