Kredyty mieszkaniowe są za drogie?

Przeczytaj także: Stopy procentowe ponownie w dół

W swojej analizie Bankier.pl wskazuje kilka ważnych faktów, które pozwolą odpowiedzieć na pytanie, kto naprawdę jest winien obecnej sytuacji - drogie kredyty, a może... politycy.

Z analiz Bankier.pl wynika, że oprocentowanie kredytów mieszkaniowych w Polsce w porównaniu z innymi rynkami nie jest wysokie. Wręcz przeciwnie - często jest niższe, niż na zdawałoby się bardziej konkurencyjnych rynkach. Największym problemem jest po prostu fakt, że polscy klienci banków mają zbyt niskie dochody, które nie pozwalają na zaciągnięcie kredytu. Nawet wówczas, kiedy okres jego spłaty przedłuży się do ponad 30 lat. Co więcej wydaje się, że banki dochodzą do granicy rentowności takich produktów i dalsze zmiany wysokości oprocentowania kredytów w złotych leżą już praktycznie wyłącznie w gestii NBP i rządu. To właśnie od ich decyzji i działań zależy wysokość stóp procentowych, a w konsekwencji również stopy WIBOR, czyli oprocentowanie po jakim banki skłonne są udzielić pożyczek innym bankom. Od tej stopy zależy oprocentowanie praktycznie wszystkich złotowych kredytów mieszkaniowych udzielanych w Polsce.

Kredyt o marży 1-1,5% staje się powoli rynkowym standardem. Oznacza to, że obecnie oprocentowanie dla klienta może wynosić bez okresowych promocji nawet ok. 5,2-5,7%, a do końca roku prawdopodobnie przekroczy barierę 5%. To nadal znacznie więcej niż kredyty we frankach, jednak porównując je do innych krajów okaże się, że oferowane przez rodzime banki kredyty mieszkaniowe są... tanie. Przy podobnych stopach procentowanych, oprocentowanie długoterminowych kredytów hipotecznych oferowanych na rynku amerykańskim osiągnęło na początku kwietnia najwyższy poziom, nie notowany od lipca 2002 roku. Średnie oprocentowanie dla 30-letnich kredytów wzrosło do 6,51%, a dla 15-letnich i krótkoterminowych do 6,17%! Dane te powinny zburzyć powszechny w Polsce mit, który każe klientom narzekać na drogie kredyty mieszkaniowe.

Okazuje się bowiem, że niewiele niższe, a często nawet wyżej oprocentowane kredyty dostępne są w innych krajach Unii Europejskiej. Ewentualne różnice biorą się przede wszystkim z wysokości stóp procentowych - marża polskich banków jest bowiem znacznie niższa niż ich zagranicznych konkurentów. Wszystko za sprawą tanich kredytów we frankach, które pozwoliły na redukcję potencjalnego zarobku banków. Udzielając je, banki uzyskują podobny poziom marży jak na zachodzie, przy wciąż konkurencyjnym oprocentowaniu dla klienta. Problemem jest jednak ryzyko kursowe. Nie jest to do końca hipotetyczne zagrożenie, o czym może świadczyć przypadek bardzo popularnych swego czasu kredytów udzielanych w euro. W 2003 roku doszło do dużej, bo 16% deprecjacji złotego wobec euro. Spowodowało to masowe przewalutowanie kredytów i gwałtowny spadek zainteresowania kredytami walutowymi. Jak pokazuje historia - nie na długo.