Fuzja: odpowiedź rządu

Przeczytaj także: Fuzja groźna czy potrzebna?

Jednocześnie MSP stwierdza, że Komisja Europejska nalegając na dopuszczenie do naruszania umowy prywatyzacyjnej przez UniCredito, podważa zaufanie do państwa prawa.

8 marca 2006 roku, Komisja Europejska skierowała do polskiego rządu pismo, w którym stwierdziła, że pewne środki, zdaniem Komisji zastosowane przez polskie władze, mogą w rzeczywistości uniemożliwić lub poważnie zagrozić przeprowadzeniu w Polsce planowanej koncentracji pomiędzy UniCredito Italiano a Bayerische Hypo- und Vereinsbank. Pismo odnosiło się do planowanej koncentracji pomiędzy Unicredito i HVB, uznanej przez Komisję za zgodną ze wspólnym rynkiem.

W przesłanej odpowiedzi rząd Polski powołuje jako argumenty historię sektora bankowego w Polsce w latach 90-tych XX wieku, klauzulę umowną o zakazie konkurencji (“non-compete clause”) przyjętą przez Unicredito, zgodę Komisji Europejskiej na polski program prywatyzacji, zgłoszenie złożone przez strony proponowanej koncentracji oraz opinię Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów.

Zdaniem rządu Unicredito jest związane zobowiązaniami, które przyjął w 1999 r. i które musi respektować. Zobowiązania zostały zaproponowane przez Unicredito całkowicie dobrowolnie, zgodnie z prawem i niewątpliwie w oparciu o przeprowadzoną analizę ich zgodności z prawem. Można przypuścić, że Unicredito zaproponował te zobowiązania, mając na uwadze handlowe i stricte bankowe aspekty negocjacji toczących się w 1999 roku i dotyczących nabycia akcji w polskim banku Grupa Pekao S.A. w procesie prywatyzacji tej spółki. Unicredito słusznie był przekonany, że podjęcie takich zobowiązań wyróżni go wśród instytucji finansowych zabiegających o zakup akcji Pekao. Proponując takie zobowiązania (i określając czas ich obowiązywania na 10 lat, tj. również po spodziewanej dacie akcesji Polski do Wspólnoty Europejskiej) Unicredito - zdaniem rządu miał zamiar przestrzegać swoich zobowiązań przez cały ten okres.